Een zee van woorden

Drie meisjes aan zee. Groot meisje, klein meisje en ik. Meneer Katrien werkt nog. Wij eten ijsjes, bouwen zandkastelen en zoeken schelpen. We dansen door de dag.
Als mijn meisjes uitgeput in slaap vallen, probeer ik te schrijven. Schrijven aan zee is als zoeken naar schelpen. Als schatten jagen op het strand. De golven fluisteren ideeën in je oor. De wind waait je gedachten naar plekjes waar ze nog nooit zijn geweest.
Geen wonder dat er zoveel mooie teksten zijn over de zee. Zoals dit pareltje. 

Een zee van woorden

Of mijn teksten zeewaardig worden? Nog geen idee. Ik zie wel waar ik strand. (Sorry voor de woordspelingen, maar ik kon het niet laten.)



Follow my blog with Bloglovin