Krabbelen: in 10 vragen naar je unieke schrijfstem

Ik schreef al eerder over mijn mapje Krabbelen op Pinterest. Veel van de de tips die ik daar heb verzameld gaan over je stem. De manier van schrijven die jou uniek maakt. Het is de combinatie van hoe je zinnen aan elkaar rijgt, hoe je klinkt en hoe je naar de wereld kijkt. '10 questions to find your unique writing voice' belooft dat je maar 10 vragen verwijderd bent van die unieke stem.



3 vragen over je manier van denken:

• Wat vind jij het belangrijkste in je leven? Familie, liefde, moed, eerlijkheid?
• Overwint het goede? Altijd? 
• Wat kan volgens jou echt niet? Armoede, egoïsme, ontrouw, eenzaamheid, verraad?

Moeilijke vragen vind ik dat. Wat ik het belangrijkste vind, hangt af van het moment waarop je me dat vraagt. Mijn meisjes en meneer Katrien krijgen uiteraard altijd een ereplaats. Familie en familierelaties zijn thema's die sowieso vaak terugkeren in mijn verhalen.
En nee, helaas overwint het goede niet altijd. Het is natuurlijk mooi, een verhaal met een happy end. Maar soms lopen de dingen ook anders ...



5 vragen over de mensen om je heen:

• Wat verbergen ze? Wat is hun geheim?
• In wie zie je slechterik? En in wie net niet? 
• Wat willen ze? En waarom hebben ze het nog niet? 
• Wie hebben ze nodig? 
• Wat is hun lievelingsplekje? En welke plek haten ze met heel hun hart?

Onlangs gingen we aan de slag met deze vragen in mijn schrijfcursus. Gek eigenlijk hoe je heel snel een heel verhaal leest achter willekeurige mensen. Zoals in dit fragment bijvoorbeeld:

Ina jaagt door de straat. Haar stevige, blauwe handtas als een schild voor haar borst. Met slippers die kletteren over het trottoir. Bijna verliest ze er één. Meer dan eens glijdt één hand naar de zoom van haar donkerblauwe jurk. Zonder het te beseffen, geeft ze er dan een venijnige ruk aan. De tas voelt warm en plakkerig tegen haar huid. Het is avond, maar nog altijd zwoel.
"Het is echt een schatje", had ze tien minuten geleden gezegd, "zo mooi ook met die zwartblauwe vacht."
Blauw is ook echt mijn kleur, had ze stilletjes gedacht.
"Echt een schat van een adoptiekat. Toch?", had Moniek geantwoord.
Ina knikte alleen maar. Ze wist toen al dat hij van haar was. Ze voelt hem nu wriemelen in haar tas. Zachtjes.
"Ons Lotje was onmiddellijk verkocht", had Moniek nog gezegd, "Ze is zo blij met Maroef."
Ina voelt zich maar een klein beetje schuldig. Hij heet trouwens Azul, zegt ze tegen niemand in het bijzonder.

2 vragen over je omgeving:

• Waardoor wordt je aandacht als vanzelf getrokken? 
• Hoe voel je je bij wat je ziet? 

Over omgeving kan ik niet zo snel een verhaal uit mijn mouw schudden. Ik voel wel dat mijn schrijfomgeving soms invloed heeft op de sfeer in mijn verhaal. Dat kan ik handig gebruiken indien nodig. Een kaal en koud plekje als mijn verhaal dat vraagt of een warme, gezellige cocon.

Ik geloof niet dat dit dé vragen zijn die automatisch leiden naar mijn unieke schrijfstem. Ik denk eerder dat ik heel veel moet schrijven en dat mijn stem zich dan op één of andere manier zal ontwikkelen. Gelukkig staat Nanowrimo weer voor de deur. Vorig jaar werd dat geen groot succes. Toch voel ik het dit jaar opnieuw kriebelen ... Ik hou jullie op de hoogte!


Follow my blog with Bloglovin