6 korte oefeningen (voor een half uurtje schrijven)

Mijn grote verhaal ... Het is niet dat het niet meer geschreven wil worden. Maar zo af en toe zet ik het grote werk graag even opzij. Dan hebben mijn verhaal en ik even ademruimte nodig #oftochzoiets.
Toch is het slim om dan te blijven schrijven. Want enkele avonden niet schrijven, wordt al gauw enkele weken niet schrijven. En dan is het heel moeilijk om de pen weer op te pakken. Ik weet waarover ik spreek.
Op Schrijven Online vind je massa's mini-schrijfoefeningen. Ideaal voor een korte 'schrijftraining'. Ik zet enkele favorieten op een rijtje.

Goed voor een half uurtje schrijven:

• Pak een willekeurig boek uit je boekenkast. Noteer enkele begin- en eindzinnen van hoofdstukken. Kies je twee favoriete zinnen en schrijf een verhaal van 1.000 woorden met deze zinnen als begin en eind. 
• Er wordt aangebeld. Het is de postbode met een pakketje. Zonder afzender. Je maakt het open. Wat zit er in? Hoe voelt het? Ruikt het? Welke gevoelens roept het op? Laat je fantasie de vrije loop. 
• Je wordt midden in de nacht wakker door een vreemd geluid. Hoe klinkt het? Wat gebeurt er tijdens de volgende tien minuten? 
• Schrijf een kort verhaal van ongeveer 300 woorden over een doodnormaal onderwerp: naar bed gaan, koken, de hond voeren, de trein nemen ... Maak het veel spannender dan het is.
• Bij Lyssa vond ik de volgende schrijfoefening: verzin drie zelfstandige naamwoorden of werkwoorden die niks met elkaar te maken hebben. Eén van de drie woorden moet je eerste woord zijn. Daar begin je mee. De twee andere woorden verstop je in de eerste alinea. En dan gewoon doorschrijven.
• Of schrijf een zeswoordenverhaal. Een tekst die uit precies zes woorden bestaat, maar toch een heel verhaal bevat. Pas op! Deze 'korte' oefening houdt je vaak nog het langste bezig ...

Follow my blog with Bloglovin

Een nieuw verhaal: van begin tot eind

Een nieuw verhaal schrijven... Begin dit jaar startte ik een reeks posts over de dingen waar ik tegenaan liep. Letterlijk alles, van begin tot eind, kwam aan bod. Voor jullie (en ook een beetje voor mezelf) zet ik ze allemaal nog even op een rijtje. Handig voor moeilijke schrijfmomenten.

Het begin
Geen verhaal zonder begin. Of eerder, zonder idee. Zonder allereerste zaadje. En die zaadjes voor je verhalen kan je letterlijk overal vinden. Gewoon je ogen en oren openhouden, is vaak meer dan genoeg.

Pittige personages
Elk verhaal valt of staat met zijn personages. Personages moeten leven. Je moet kunnen voelen wat zij voelen en denken wat zij denken. En weten dat het 'echt' is. Daarom zijn er drie belangrijke dingen die je met je personages moet doen.

Vertelperspectief
Het perspectief dat je kiest, heeft sowieso invloed op je verhaal. Daarom is het handig om bij de start van je schrijfproces een beetje te spelen met het perspectief. Probeer verschillende dingen uit en kies dan het vertelperspectief dat het beste aanvoelt.

Vertelde tijd
Vertel je over één belangrijke dag in het leven van een personage? Of kies je voor een lange geschiedenis? Ik heb zo mijn eigen voorkeur. Maar iedereen doet natuurlijk lekker zijn eigen zin.

(Be)schrijven
Ellenlange beschrijveingen zijn misschien niet meer van deze tijd, maar goede beschrijvingen blijven belangrijk. Ze helpen je lezer om echt in het verhaal te stappen.

En dan het einde
Vaak is het einde helemaal zoek bij mij. Ik weet niet altijd goed waar ik mijn personages naartoe moet leiden. Daarom verdiepte ik mij in mogelijke soorten eindes. Ik hoop dat het helpt. Want het einde is er nog altijd niet.

Veel schrijfplezier! Ook ik blijf oefenen, schaven en schrappen ...



Follow my blog with Bloglovin

Stiftgedicht: alle begin is moeilijk

 
Onder het motto 'schrijven is schrappen', waagde ik mij aan mijn allereerste stiftgedicht. Een gedicht dat ontstaat door woorden weg te stiften uit een willekeurig stukje tekst. Dat kan een oud boek zijn, de krant van gisteren of in mijn geval, de Humo.
Alle begin is moeilijk blijkbaar. Bij een eerste poging schrapte ik enthousiast een woordje weg dat mooi moest blijven staan. Dag gedicht. Hallo nieuwe bladzijde. Nog een keer verbanden zoeken tussen op het eerste zicht arbitraire woorden.
Kleuren is echt mijn sterkste kant niet, want hier en daar raakte ik weer een letter kwijt. Met een beetje goeie wil is het gedicht toch nog (min of meer) leesbaar. Hoop ik.

Uit de column van Arnon Grunberg in de Humo van 4 tot 10 maart 2016

Ik blijf oefenen. Ondertussen kan je je laten inspireren door Dimitri Antonissen. Iemand die duidelijk vlotter tussen de lijntjes kleurt (én tussen de regels leest).
Ga je zelf aan de slag met tekst en stift? Veel plezier! Het resultaat delen mag.


Follow my blog with Bloglovin

Een nieuw verhaal: er een eind aan schrijven

Nieuwe ideeën komen vlotjes. In de flow van een verhaal geraken, dat lukt ook. Maar dan. Het einde. Ik merk dat ik het altijd moeilijk vind om naar een einde toe te werken.

Omdat ik het verhaal niet wil loslaten misschien. Of omdat ik moeite heb om over het lot van mijn personages te beslissen. Ik wil ook niet dat het einde een teleurstelling is voor mijn lezers. Want niets is vervelender dan een roteinde.

Volgens Ton Rozeman heeft elk verhaal twee eindes: het einde waar de personages en de schrijver naartoe werken en het einde dat hen overvalt.

Het eerste einde is dat wat binnen de verwachtingen ligt, schrijft Rozeman. Dat waar het personage op hoopt, of voor vreest. En daar beginnen de problemen al. Ik schrijf meestal niet met een vooropgezet plan. Ik ken de drijfveer van mijn personages wel, maar ik heb van tevoren totaal geen idee waar het naartoe gaat. Wanneer ik probeer te plannen, verlies ik snel mijn belangstelling.

Misschien moet ik toch plannen, maar onthouden dat ik het plan eender wanneer mag loslaten. Omdat er nog een tweede einde is. Een verrassend, nieuw perspectief dat mij zomaar kan overvallen. Zo hou ik toch de spanning in het schrijven. De spanning waar ik zo van hou.

Op Schrijven online vond ik een lijstje met mogelijke eindes voor wanneer het einde zoek is. Een beetje richting helpt.

• happy end: Zoals in sprookjes, ze leefden nog lang en gelukkig. Alles valt na heel wat drama terug in de plooi.
• comic relief: De held en de slechterik hebben heel wat meegemaakt, maar uiteindelijk loopt alles goed af. Om het laatste restjes spanning weg te nemen wordt er beloten met een grap.
• plotselinge plot twist: De laatste alinea, of de laatste zin zet het hele verhaal op zijn kop.
• open einde: De moordenaar zit achter tralies ... of toch niet? Er zijn nog losse eindjes in het verhaal die om een vervolg schreeuwen. 
• slechte afloop: Het hoofdpersonage heeft alles in de soep laten draaien en ziet geen uitweg meer.
• andere slechte afloop: Het loopt slecht af met de held, maar het hogere doel werd wel bereikt. 
• de bal is rond: Het verhaal eindigt waar het begonnen is. Een handeling, sfeer of zelfs de beginzin keert terug, maar krijgt na het verhaal een heel andere lading. 

Van welk soort einde houden jullie het meest? 



Follow my blog with Bloglovin

Schrijf het met een ... starter: Post-its en gesloten deuren

Schrijfstarters zorgen ervoor dat de gekste verhalen in je hoofd opborrelen. Hoera, inspiratie! Toen ik bovenstaande starter bij Liz van Pluizenbol zag verschijnen, draaiden mijn hersenen meteen op volle toeren. Zij maakte er een mooi verhaal van. Het mijne is weer helemaal anders.


Ze liep de Groenstraat in en zag het gele briefje van ver hangen. De moed zonk in haar schoenen. Een Post-it betekende dat de deur straks niet zou open gaan. Weer niet. Ze zou aanbellen. Voor de vijfde dag op rij al. Maar ze zou zich tevreden moeten stellen met de korte boodschap op het briefje.
Het was nu iets meer dan een week geleden sinds haar moeder vertelde wie haar vader was. Ze vond onmiddellijk een adres. Een meevaller. Het duurde enkele dagen voor ze naar zijn straat durfde gaan. Pas nog een dag later drukte ze voor het eerst op de bel.
'Hallo, ik ben Lieke', had ze gestameld toen de deur voorzichtig open ging. Ze had zijn blik gezien. Een blik van herkenning. De deur was onmiddellijk terug dicht gegaan. Ze belde nog eens. En nog eens. Maar alles bleef stil. Minutenlang bleef ze voor de blauwe deur staan. Verbijsterd. Toen elk groefje en elk vlekje op de deur in haar hersenen stond gegrift, draaide ze zich traag om. Daarna rende ze de straat uit. Nog nooit had ze zich zo verlaten gevoeld.
Ze wist zeker dat ze niet meer terug zou gaan. Maar de volgende dag al liepen haar voeten ongemerkt richting Groenstraat nummer acht. Ze kon niet anders. Dat moet hij geweten hebben. Ergens in het midden van de deur (maar net niet, dat zag ze meteen) kleefde de eerste Post-it.

VOOR LIEKE - Ik wist dat je hier op een dag zou staan. Dit is geen goed idee.

Toch belde ze aan. Weer bleef alles doods achter de blauwe deur. Maar ze wist zeker dat ze de gordijnen heel even zag bewegen. Ze wist nog zekerder dat ze terug zou blijven komen. Elke dag. Jarenlang als het moest. De Post-it stopte ze in haar schoolagenda.
De dagen erna kreeg de eenzame Post-it het gezelschap van 'Ik kan je echt niets vertellen. Laat het zo.' en 'Soms komt spijt te laat. Het is nu te laat. Toch sorry.' Ze vroeg zich stilletjes af welk excuus ze vandaag te lezen zou krijgen. Altijd in een mooi handschrift, dat wel.

VOOR LIEKE - Elke dag zonder jou miste er iets. Maar nu mis ik de moed.

Het woordje moed maakte Lieke net wel moedig. Ze viste de roze Post-it in de vorm van een tekstballon uit haar rugzak. Die had ze al enkele dagen bij zich. De gele Post-it stopte ze bij de andere. De roze kleefde ze netjes in het midden van de blauwe deur. Ze belde nog eens aan. Voor de volledigheid. Maar lang wachten deed ze niet.

VOOR PAPA - Jij bent de enige papa die ik heb. De rest zien we nog wel.

De volgende dag liep ze zo traag als ze kon de Groenstraat in. Bang voor wat ze zou vinden. Op de deur van nummer 8 kleefde geen Post-It.



Follow my blog with Bloglovin

Een nieuw verhaal: vijf (be)schrijfoefeningen

Beschrijven. Het lijkt iets uit boeken van vroeger. Waarin schrijvers bladzijden lang beelden schilderden met woorden (denk aan Tolkien in Lord of the Rings). In moderne literatuur komt het verhaal veel meer uit de actie. Toch moet ook een moderne schrijver bedreven zijn in beschrijven.

Misschien is het ondertussen zelfs lastiger. Want schrijvers van nu moeten in zo weinig mogelijk woorden een precieze en gedetailleerde beschrijving geven. De meeste lezers zijn op zoek naar personages en actie. En net genoeg beschrijving om het verhaal voor ogen te kunnen zien. Bij lange beschrijvingen haken ze af.

Beschrijvingen kunnen heel simpel zijn. Je moet gewoon naar iets kijken (of het voor ogen houden) en vertellen wat je ziet. Een goede beschrijving? Die bestaat alleen uit de elementen die echt belangrijk zijn, met precies de juiste woordkeuze.

Vijf (be)schrijfoefeningen

1. Beschrijf je favoriete plek. Je slaapkamer, het park, je stamcafé. Filter alle actie weg en focus alleen op de ruimte. 
2. Denk aan een favoriet filmpersonage. Beschrijf hem of haar van kop tot teen. Beperk je niet tot het uiterlijk van het personage, maar beschrijf ook zijn of haar manier van doen. Let wel: zonder dialoog of actie. 
3. Beschrijf een moeilijk begrip voor een kind. Het zonnestelsel bijvoorbeeld. Hoe beschrijf je dat op zo'n manier dat een kind zijn plek erin begrijpt? 
4. Droom je (net als ik) van een eigen boek? Beschrijf hoe de cover er uit zou moeten zien. 
5. Beschrijf één ding op 10 verschillende manieren. Gebruik telkens maar één zin.  

De laatste oefening probeer ik zelf even uit. Met, euhm, hitte bijvoorbeeld.

• De tegels rond het zwembad waren zo heet dat ze blaren brandden in de voetjes van Mira en Cas. 
• Alles was heet. Zo heet dat autobanden wegsmolten op het asfalt en zelfs het asfalt vloeibaar werd. 
• De hitte zinderde en schilderde vijvers onder zijn oksels en meren op zijn rug. 
• De hete zon verspreidde zich over mijn lichaam als een mes met choco over een sneetje brood. 
• Het was zo'n gloeiend warme middag waarop zelfs de vogels liever zwegen. 
• De stekende zon tekende onmiddellijk rode vlekken op de plekken waar de zonnecrème mijn huid niet had gevonden. 
• De tent werd warmer. Nog even en we zouden niet anders kunnen dan naar buiten drijven. Op zoek naar water om een nieuwe zonovergoten dag door te komen. 
• De thee schroeide haar lippen net niet en ze voelde hem warm en traag naar beneden lopen.  
• Het graanveld rolde zich loom over de heuvels in de brandende julizon.
• Het badwater kookte mijn huid net niet van mijn lijf. 

Voila, mijn schrijfspieren zijn weer een beetje getraind. Als jij ook aan de slag gaat met één van de oefeningen, lees ik graag het resultaat!



Follow my blog with Bloglovin

Vijf boekbekentenissen

Mijn jongste leert lezen. Ze leest alles wat ze ziet. Van reclameborden tot koekjesverpakkingen. En boeken natuurlijk. Heel veel boeken. Ze is zo blij dat ze nu net als haar grote zus alles zelf kan lezen. Vanavond zei ze dat ze boeken in al haar kasten wil. Zo herkenbaar!

Blossom Books vroeg op Twitter naar je diepste boekgeheimen met #boekbekentenis. Om de één of andere reden hebben veel van mijn boekbekentenissen iets te maken met hoeveelheid. Ik wil meer, meer, meer.

We zagen laatst 'bookconfessions' via @epicreads. Dat kunnen wij Dutchies ook! Vertel je #boekbekentenis - biecht je diepste boekgeheim op!

— Blossom Books (@blossombooks) 6 april 2016

Ok, ik ga de uitdaging aan. Ik biecht hier vijf boekgeheimen op:

• Ik mag van mezelf geen nieuwe boeken kopen voor ik uitgelezen heb wat ik in huis heb. Lukt van geen kanten natuurlijk.
• Ik heb boeken in de boekenkast. En op mijn nachtkastje, op de salontafel, op toilet, in de keuken en in de auto. Ah ja, en in mijn handtas zit vaak een e-reader. 
• Ik heb een to read-lijstje op Goodreads, op Pinterest én op papier.
• Ik heb heel veel klassiekers gelezen ... omdat het moest! Voor school. Dat heb je als Germanist. Ik ben nog altijd heel trots dat ik alle 851 blz. van Ulysses (James Joyce) met aandacht heb gelezen.
• Als ik aan een boek begin, wil ik het ook uitlezen. Maar als het tegenvalt, lees ik verticaal. 

Het leuke aan geheimen delen, is merken dat je niet allen bent. Op Twitter las ik enkele heel herkenbare boekbekentenissen.

Ik pak nooit het bovenste/voorste boek van de stapel in de boekwinkel, ik wil een perfecte nieuwe ;) #boekbekentenis @blossombooks

— Judith (@biebmiepje) 6 april 2016

Zodra mensen erachter komen dat ik lees en ze vragen om een aanrader, vergeet ik direct alle boeken die bestaan. "Uuhh..." #boekbekentenis

— Dande Leander (@DandeLeander) 6 april 2016

Ik vind het belangrijk dat boeken mooi zijn; lelijke boeken zet ik niet in mijn boekenkast maar in een doos op zolder... #boekbekentenis

— Ilona Leest (@IlonaLeest) 6 april 2016

En nu ben ik benieuwd naar jullie boekbekentenissen. Laat het weten hieronder. Ik kijk uit naar jullie reacties.



Follow my blog with Bloglovin