13 december 2016

Over verjaardagen, Van Gogh en inspiratie

Dromen bij duizend lichtjes in het donker

Zondag was ik jarig. Voor de teveelste keer, vind ik zelf. En maandag was meneer Katrien jarig. Traditiegetrouw trakteren we onszelf dan op een weekendje vrijaf van het 'echte' leven. Samen weg, dat is nooit voor de teveelste keer.
We dromen dan samen dat we nooit ouder werden dan de dag dat we elkaar voor het eerst kusten. Euh, juist ja, bijna twintig jaar geleden ondertussen. We dromen ook dat alles nog kan. Dat kan ook! En we dromen nieuwe plannen voor het jaar dat komt.
Dit jaar droomden we in Amsterdam. We droomden kilometers lang tot onze voeten brandden. We droomden bij heerlijk eten in een piepklein restaurantje. We droomden bij duizend lichtjes in het donker.
We droomden ook in het Van Gogh museum. We wandelden langs velden in een wereld die meer dan honderd jaar geleden ophield te bestaan. We vermoedden tussen de verf een kunstenaar die probeerde te doen wat hij moest. Ondanks alles.

Verzamelplaats van ideeën

Overal in het museum hangen quotes van de schilder. Ze leken mij toe te spreken. Het waren stuk voor stuk aanmoedigingen om door te gaan. Om te schrijven. Ondanks twijfel, afleiding en ja, ook een beetje angst #oftochzoiets.
Ik zet mijn favorieten hieronder op een rijtje. In het Engels, omdat dat altijd goed klinkt. Veel uitleg vragen ze niet. Toch?
"The beginning is perhaps more difficult than anything else, but keep heart, it will turn out all right"
"If you hear a voice within you say, 'you cannot paint', then by all means paint and that voice will be silenced."
"I am always doing what I cannot do yet, in order to learn how to do it."
"There may be a great fire in our hearts, yet no one ever comes to warm himself at it, and the passers-by see only a wisp of smoke."
"How difficult it is to be simple."
Al die ideeën neem ik mee in een nieuw jaar. Naast alle andere plannen die broeden in mijn hoofd. Van Gogh heeft de deur terug opengezet. Niet op een kier, maar wagenwijd.

De deur staat open


Follow my blog with Bloglovin

5 december 2016

Zoals ik soms een gedicht schrijf


Ik waag mij niet zo vaak aan poëzie, maar cursus volgen betekent ook andere dingen proberen. Ik deed een poging om mijn jongste meisje in woorden te vangen.



Follow my blog with Bloglovin

21 november 2016

Schrijven: moeten werkt niet #oftochzoiets

Als schrijven even moeilijk gaat.

En toen liep het helemaal mis met mijn schrijfvoornemens. Ik bouwde nochtans een heleboel schrijfverplichtingen in: een cursus, een maand lang elke dag schrijven voor Nanowrimo, wel 6 verschillende nieuwsbrieven die mij op 6 verschillende momenten moeten aanzetten tot schrijven en, euh, deze blog.
Het probleem zit geloof ik in het woord 'verplichtingen' en in overdrijven, dat ook. Ik wil meer doen dan mogelijk is. Want elke dag twee uur schrijven, dat is niet helemaal haalbaar in mijn wereld. Bijgevolg raak ik gefrustreerd. En blokkeer ik uiteindelijk helemaal.
Hoe los ik dat op? Zo misschien?
  1. Ik hoef niet elke dag twee uur te schrijven. Ik zou dat wel willen, maar mijn agenda zegt duidelijk 'nee, no way'. In plaats van niet te schrijven omdat twee uur vrijmaken niet lukt, kan ik maar beter elke dag tien minuutjes aan de slag gaan. En dan één keer in de week een paar schrijfuurtjes in de agenda gooien. 
  2. Ik mag af en toe onzin schrijven. Niet elk woord dat ik op papier zet, moet fantastisch zijn. Nee, integendeel, gewoon maar wat rommelen leidt vaak onbewust ook ergens naartoe. 
  3. Ik schrijf ook als ik niet schrijf. Dat mag ik niet vergeten. Schrijven gebeurt niet alleen als ik voor mijn scherm zit. Schrijven doe ik ook als ik vlak voor het slapengaan zomaar ineens een idee heb. Als ik onderweg naar huis even MOET stoppen om een geniale zin neer te schrijven. Of als iemand iets zegt waardoor in mijn hoofd een heel verhaal ontstaat. 
Voila, dan ga ik nu even bewust niet schrijven. En wie weet schrijf ik dan plots stiekem wél!


Follow my blog with Bloglovin

7 november 2016

Schrijven is lezen: ook als het moet voor school? #50books vraag 45

Verandert de leeslijst voor school je leesgedrag?

Toevallig struikelde ik deze week over de blog van Hendrik-Jan. Hij stelt elke week een vraag over boeken. De vraag van deze week: Ben jij anders gaan lezen door school?
Het korte antwoord: euh, nee. Misschien alleen nog meer?
Iets uitgebreider nu misschien? Ik ben een geboren veellezer. Van zodra ik kon lezen, in het eerste leerjaar dus, zat ik al met leesboekjes op schoot tijdens de rekenles. Met dat rekenen is het trouwens nooit meer goed gekomen. Lezen en schrijven daarentegen loopt soms een beetje uit de hand.
Tijdens mijn lagere schooljaren verslond ik elke kinderboek uit de plaatselijke bibliotheek. Ik was dan ook dolgelukkige toen ik van bibliothecaris Mia ook 'moeilijkere' boeken mocht kiezen. Als puber las ik vaak 's nachts. Tot een uur of drie als het nodig was om een spannende ontknoping te halen. De leeslijst van school was voor mij geen straf, eerder een manier om nieuwe boeken en nieuwe auteurs te leren kennen. Een boekbespreking? Geen probleem. In de klas praten over boeken? Feest! Hoe meer boeken hoe liever.
Een opleiding waarin ik mij op literatuur kon storten lag dan ook voor de hand. Hallo Germaanse letterkunde! Hallo leeslijsten! En daarna ben ik stug blijven doorlezen. Tot er kindjes kwamen. Toen was er plots geen tijd en geen plaats in mijn hoofd om nog veel te lezen.
Ondertussen lees ik weer wat meer. Onder andere door mijn e-reader die ik overal mee naartoe sleep en mijn altijd groeiende leeslijst op Goodreads. Het voelt ook nog altijd als de beste manier om beter te leren schrijven.

Dus ja, ik beken, ik ben een beetje een 'boekennerd'. En jij?


Follow my blog with Bloglovin

31 oktober 2016

Krabbelen: in 10 vragen naar je unieke schrijfstem


Ik schreef al eerder over mijn mapje Krabbelen op Pinterest. Veel van de de tips die ik daar heb verzameld gaan over je stem. De manier van schrijven die jou uniek maakt. Het is de combinatie van hoe je zinnen aan elkaar rijgt, hoe je klinkt en hoe je naar de wereld kijkt. '10 questions to find your unique writing voice' belooft dat je maar 10 vragen verwijderd bent van die unieke stem.



3 vragen over je manier van denken:
  • Wat vind jij het belangrijkste in je leven? Familie, liefde, moed, eerlijkheid?
  • Overwint het goede? Altijd? 
  • Wat kan volgens jou echt niet? Armoede, egoïsme, ontrouw, eenzaamheid, verraad?
Moeilijke vragen vind ik dat. Wat ik het belangrijkste vind, hangt af van het moment waarop je me dat vraagt. Mijn meisjes en meneer Katrien krijgen uiteraard altijd een ereplaats. Familie en familierelaties zijn thema's die sowieso vaak terugkeren in mijn verhalen.
En nee, helaas overwint het goede niet altijd. Het is natuurlijk mooi, een verhaal met een happy end. Maar soms lopen de dingen ook anders ...



5 vragen over de mensen om je heen:
  • Wat verbergen ze? Wat is hun geheim?
  • In wie zie je slechterik? En in wie net niet? 
  • Wat willen ze? En waarom hebben ze het nog niet? 
  • Wie hebben ze nodig? 
  • Wat is hun lievelingsplekje? En welke plek haten ze met heel hun hart?
Onlangs gingen we aan de slag met deze vragen in mijn schrijfcursus. Gek eigenlijk hoe je heel snel een heel verhaal leest achter willekeurige mensen. Zoals in dit fragment bijvoorbeeld:
Ina jaagt door de straat. Haar stevige, blauwe handtas als een schild voor haar borst. Met slippers die kletteren over het trottoir. Bijna verliest ze er één. Meer dan eens glijdt één hand naar de zoom van haar donkerblauwe jurk. Zonder het te beseffen, geeft ze er dan een venijnige ruk aan. De tas voelt warm en plakkerig tegen haar huid. Het is avond, maar nog altijd zwoel.
"Het is echt een schatje", had ze tien minuten geleden gezegd, "zo mooi ook met die zwartblauwe vacht."
Blauw is ook echt mijn kleur, had ze stilletjes gedacht.
"Echt een schat van een adoptiekat. Toch?", had Moniek geantwoord.
Ina knikte alleen maar. Ze wist toen al dat hij van haar was. Ze voelt hem nu wriemelen in haar tas. Zachtjes.
"Ons Lotje was onmiddellijk verkocht", had Moniek nog gezegd, "Ze is zo blij met Maroef."
Ina voelt zich maar een klein beetje schuldig. Hij heet trouwens Azul, zegt ze tegen niemand in het bijzonder.


2 vragen over je omgeving:
  • Waardoor wordt je aandacht als vanzelf getrokken? 
  • Hoe voel je je bij wat je ziet? 
Over omgeving kan ik niet zo snel een verhaal uit mijn mouw schudden. Ik voel wel dat mijn schrijfomgeving soms invloed heeft op de sfeer in mijn verhaal. Dat kan ik handig gebruiken indien nodig. Een kaal en koud plekje als mijn verhaal dat vraagt of een warme, gezellige cocon.

Ik geloof niet dat dit dé vragen zijn die automatisch leiden naar mijn unieke schrijfstem. Ik denk eerder dat ik heel veel moet schrijven en dat mijn stem zich dan op één of andere manier zal ontwikkelen. Gelukkig staat Nanowrimo weer voor de deur. Vorig jaar werd dat geen groot succes. Toch voel ik het dit jaar opnieuw kriebelen ... Ik hou jullie op de hoogte!


Follow my blog with Bloglovin

24 oktober 2016

Schrijven is lezen: We moeten het even over Kevin hebben


"We moeten het even over Kevin hebben" van Lionel Shriver stond al lang op mijn leeslijstje. Ik was een beetje bang om eraan te beginnen, denk ik. Ik weet nu waarom. Het is een pijnlijk verhaal over moederschap. Een verhaal dat vragen oproept die me nu nog bezighouden. Over hoeveel (of hoe weinig) invloed je als moeder hebt op de toekomst van je kind.
Eva Katchadourian laat zich door haar man overhalen tot het moederschap want voor haar hoefde het allemaal niet zo. Wanneer haar zoon geboren wordt, voelt ze niets. In de jaren die daarop volgen, wordt dat niet beter. Ze heeft voortdurend het gevoel dat hij een slim jongetje is dat alles op alles zet om haar en haar man tegen elkaar op te zetten. En hij is té vaak in de buurt wanneer er vervelende dingen gebeuren. Maar ook sluw genoeg om nooit echt betrapt te worden. Tot hij een moordpartij aanricht op zijn middelbare school ...
Het is Eva die het verhaal vertelt in lange brieven naar haar man. Ze gaat op zoek naar hét antwoord op de vraag of Kevin als een moordenaar is geboren of dat zij ook enige schuld treft. Een moeilijk vraagstuk. De brieven zijn dan ook lang en gedetailleerd. Shriver lijkt zich af en toe te verliezen in details en probeert té veel uit te leggen. Dit klopt enigszins wel met het verhaal natuurlijk. Eva probeert duidelijkheid te scheppen door haar leven met Kevin nog eens goed onder de loep te nemen. Alleen hou ik meestal van wat meer subtiliteit.
Als mama vond ik het erg moeilijk om me een moeder voor te stellen die absoluut niks voor haar kind voelt. Ik neem het Eva bijna kwalijk dat ze niet van Kevin kon houden. Langs de andere kant lijkt zij de enige te zijn die haar zoon door en door kent. Hoewel ik me niet altijd goed kon inleven in Eva, was het verhaal wel geloofwaardig. Met dank aan de herkenbaarheid van alledaagse gezinssituaties in combinatie met feiten over bekende high school shootings.
Het boek telt ongeveer 500 blz. En hoewel je de hele tijd weet wat er zit aan te komen, blijft het spannend. Op het einde blijf je met heel wat vragen zitten. Want de vraag waar Eva zo graag een antwoord op wil, blijft uiteraard onbeantwoord.


Follow my blog with Bloglovin

17 oktober 2016

8 beginzinnen met een verhaal

Inspiratie voor zinderende beginzinnen

Een pakkende beginzin is net zo belangrijk als een goeie openingszin. Je wil een onvergetelijke eerste indruk maken. De lezer verleiden. Nieuwsgierigheid opwekken, zonder je meteen helemaal bloot te geven. Dat maakt het net zo moeilijk ...

Het recept voor een sterk begin? Vertel nog niet te veel, maar nét genoeg.
  • mysterieus: Zorg dat achter je woorden al een verhaal zindert. Roep vragen op. Zo geef je de lezer het gevoel dat er iets te beleven valt in je verhaal. Zonder alles weg te geven natuurlijk.
  • én herkenbaar: Alle verhalen zijn al eens verteld. We herkennen de verhalende elementen meteen, want ze zitten in onze genen. Daar kan je als schrijver mooi gebruik van maken. Met weinig woorden kan je toch al de contouren van je verhaal schetsen. 
Ik vond enkele eerste zinnen in mijn boekenkast die me deden doorlezen. Natuurlijk hebben veel geweldige boeken een eerste zin die, euh, niet zo geweldig is. En sommige pakkende zinnen maken hun belofte niet helemaal waar. Maar dat geheel terzijde. 
"Toen ik nog een gewone jongen was, heette ik Bert." - Min of meer per ongeluk, Tine Mortier 
"Ik heet Elisabeth, maar niemand heeft me ooit zo genoemd." - Hoe ik nu leef, Meg Rosoff
"We stonden tegenover elkaar, mijn moeder en ik." - Ik kom terug, Adriaan van Dis
"733 dagen nadat mijn moeder is overleden, 45 dagen nadat mijn vader zich heeft laten strikken door een vreemde die hij op internet heeft leren kennen, 30 dagen nadat we vervolgens ineens naar Californië zijn verhuisd, en slechts 7 dagen nadat ik ben begonnen als derdejaars op een splinternieuwe school waar ik helemaal niemand ken, ontvang ik een e-mail." - Vertel me drie dingen, Julie Buxbaum
"In mijn tong jeukten mieren, mijn voeten waren zwaar." - Birk, Jaap Robben
"Het is een warm voorjaar, in de klas bidden ze voor me omdat ik al meer dan 200 dagen van de wereld ben." - Joe Speedboot, Tommy Wieringa
"Toch heb ik niet gedroomd. Op straat betrap ik me er soms op dat ik die zin hardop uitspreek, alsof ik de stem van iemand anders hoor." - Het gras van de nacht, Patrick Modiano
"Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze." - Anna Karenina, Leo Tolstoj
En? Wat is jouw favoriete eerste zin?



Follow my blog with Bloglovin

10 oktober 2016

Schrijf het ... in één ruk

Oogst na een half uurtje doorschrijven

Doorschrijven is iets dat ik al vaker probeerde. Met 750 woorden per dag bijvoorbeeld. Gewoon beginnen schrijven en jezelf verplichten om door te schrijven. Elke gedachte toelaten om zo uiteindelijk jezelf te verrassen. Of starten met een mooie beginzin en dan schrijfmeters maken. Je weet dan wel waar je begint, maar nooit waar je eindigt.
Ook op mijn schrijfcursus gingen we aan de slag met doorschrijven. We schreven een half uur lang, maar het voelde als tien minuten. Een heerlijk gevoel als je zo in een soort van schrijfrush zit. Ik schreef de grootste onzin. Uiteraard. Maar tussen al dat gekrabbel, zat toch nog een mooi verhaal #oftochzoiets. Omdat het lang geleden is, laat ik jullie nog eens meelezen. 


Rood 
De straat is grijs. De lucht ook. Grijs is niks, denk ik, grijs is onzichtbaar en verdriet. Ik wil niet grijs zijn. Ik wil rood en blauw en geel. Maar vooral rood. Op weg naar school stop ik altijd bij de rode hakken in de etalage. Honderddrieëntwintig euro kosten ze. Zoveel heb ik niet. Toch sta ik elke dag even stil voor het blinkende glas. De ronde neuzen van de schoenen glimlachen dan voorzichtig. Zij en ik sluiten een prille vriendschap. Iedere keer weer moet ik de betovering verbreken. Wegkijken van het stralende rood. Terug naar het grijs.
Ik duik dan weg in de sjaal van geel en ruik het zonnige meisje dat alle kleuren van de wereld met zich meenam. Het meisje dat ik alleen nog maar kan voelen in de warmte van de sjaal. Het meisje dat blauw was in haar ogen, geel in haar haren en rood in haar lach. In haar lach die soms té luid was. In haar bloed ook, dat soms traag als stroop over haar armen kroop. Na de lach té vaak het kerven. De pijn.
Rood is niet altijd mooi. Dat weet ik nu. Rood is soms eenzaam en einde. Als in nooit meer. nooit meer hand in hand door de straten. Nooit meer veelbetekenende blikken en de slappe lach. Alleen maar grijs nu. Grijs en stil. Soms schreeuwt mijn telefoon door de stilte. Ze is er weer, denk ik dan heel even. Maar het is nooit meer zij die na de pijn de glimlach in haar stem terugvindt. De glimlach van rode schoenen tussen het grijs.


Follow my blog with Bloglovin

26 september 2016

Schrijven is lezen: op zoek naar een leesdoel




Wat wil ik de komende maanden lezen? Dat is de vraag die mij de voorbije dagen bezig heeft gehouden. Voor mijn schrijfcursus moet ik een leesdoel bepalen. Nadenken over boeken die ik wil gaan lezen. Niet alleen omdat ze boeiend lijken, maar vooral ook om er iets uit te leren. Want ja, lezen is schrijven. Dat verkondig ik hier al heel lang. Het verbaast me dus niks dat lezen bij een schrijfcursus hoort.
Gewoon een lijstje maken, dat is niks voor mij. Te simpel. Ik maak er liever een spelletje van. In de vakantie maakte ik voor de meisjes een leesbingo. Voor mezelf heb ik een spelletje Drie op een rij verzonnen. De categorieën heb ik al (die Barbara, dat is trouwens mijn docente). Nu nog inspiratie om elke categorie in te vullen met fijne boeken. Wie helpt?

Hoeveel rijen van drie lees ik bij elkaar?



Follow my blog with Bloglovin

19 september 2016

Gelezen op reis

Deze drie boeken las ik

In augustus maakte ik een boekenlijst voor tijdens de vakantie. Er stonden acht boeken op. Ik dacht nooit dat ik op drie weken tijd acht boeken zou kunnen lezen, maar ik heb wel graag een beetje keuze.

Heb ik uiteindelijk veel gelezen op vakantie? Best wel, vind ik. Ik las Onder onsVertel me drie dingen en Dit is alles. Twee keer lichte literatuur en één dikke klepper.

Onder ons las ik aan zee. Een verhaal over twee koppels en hun tienerkinderen. Gelukkig was het verhaal nogal simpel. Want alleen op het strand met twee kindjes ... dat betekende veel onderbrekingen. Heel veel onderbrekingen. En eerlijk is eerlijk, soms werd ik daar een beetje kregelig van. Sorry meisjes! Onder ons was een licht tussendoortje. Ideaal voor op het strand of naast het zwembad. Maar niet meer dan dat.

Vertel me drie dingen las ik vlak voor de septemberdrukte opnieuw begon. Het is een Young Adult over verlies en liefde. Het boek begon goed, maar werd daarna al snel voorspelbaar. Met iets té veel clichés over gemene blonde meisjes.

Ook al waren Onder ons en Vertel me drie dingen iets té licht naar mijn smaak, ze vormden het ideale tegenwicht voor de klepper This is all van Aidan Chambers. Daarin heb ik me helemaal kunnen verliezen tijdens onze boomhutvakantie in Frankrijk (vooral naast het zwembad). Het bestaat uit 6 'boeken' waarin hoofdpersonage Cordelia haar verhaal vertelt aan haar ongeboren dochter. Het tweede boek las wat ingewikkeld. In dat boek worden twee parallelle verhaallijnen blad na blad afgewisseld. Ik las het boek op de e-reader waardoor het helemaal een zootje werd, maar ik hield ondertussen al zoveel van Cordelia, dat ik moest doorlezen.

Mijn boeken over Frankrijk? Tja, die zal ik nu moeten lezen. Zo blijf ik misschien toch nog even in vakantiestemming.



Follow my blog with Bloglovin

12 september 2016

Krabbelen: 7 manieren om te blijven schrijven

Zeven tips om te blijven schrijven
 
Op Pinterest heb ik een mapje 'Krabbelen'. Het is een bonte verzameling schrijftips. Dingen waarvan ik denk: 'Interessant, moet ik later eens lezen.' Maar je raadt het al, later komt nooit. De oplossing is gelukkig niet ver weg. Ze ligt zelfs hier, op mijn blog. In een nieuwe reeks waarin ik af een toe één van mijn 'pins' onder de loep neem. Easy!

Deze keer eentje met tips om te blijven schrijven (ook als het niet goed lukt): Seven writing hacks van The write practice.

#1 Stel doelen: Natuurlijk schrijf je niet gewoon 'Schrijf een boek' op je to do-lijstje. Bedenk een realistisch schrijfdoel, zoals bijvoorbeeld 1.000 woorden per dag.
Moet lukken, alleen zijn er tegenwoordig dagen dat ik nog geen tien minuutjes tijd voor mezelf heb. Zoals de rest van deze week bijvoorbeeld. Een week met twee oudercontacten, een avondles en een doktersafspraak. Goed gevuld, dus.

#2 Prioriteiten: Beslis wat belangrijk is om eerst te doen. En nee, dat is hoogstwaarschijnlijk niet die schattige kattenfoto op Instagram posten.

Moeilijker, ik laat me makkelijke afleiden door alles wat er op social media gebeurt. Ik denk dat ik gewoon moet schrijven zonder wifi. Korte pijn. 

#3 Denk aan je doel: Als je helemaal vastzit en schrijven lijkt plots het vreselijkste dat je ooit gedaan hebt, denk dan aan je uiteindelijke doel. Dat boek met jouw naam op bijvoorbeeld.

Ja, ik geef toe, die droom is er. Meestal maak ik mezelf wijs dat ik niet iemand ben die dat kan: een boek schrijven. Maar zo lukt het natuurlijk nooit. Dus vanaf vandaag zeg ik elke dag tegen mezelf in de spiegel: 'Hé, jij daar, ooit schrijf jij een boek!'

#4 Zet je koptelefoon op: kies een soundtrack voor je vehaal en luister steeds naar dezelfde muziek om in de juiste schrijfstemming te komen.

Hmmm, niet echt iets voor mij. Ik schrijf het liefst in stilte. Zonder enige afleiding. Maar misschien moet ik het eens een kans geven. 

#5 Beloon jezelf: deel je doel voor de dag in stukken en beloon jezelf na elk afgewerkt stukje. Met een hapje, een beetje frisse lucht, een dutje, ...

Jaaaa, beloningen, dat is wel helemaal iets voor mij. Naar een doel toewerken wordt écht makkelijker als er iets tegenover staat. Op dat vlak ben ik net als mijn meisjes, vrees ik. 

#6 Onthoud dat je maar een mens bent: er zullen dagen zijn dat het niet lukt. Dagen waarop je niet het geplande aantal woorden op papier krijgt. Geef jezelf dan de toestemming om te falen. Zoals elk mens weleens doet.

Een lastige. Bij mij is het altijd het één of het ander. Ofwel heb ik een fase waarin ik perfect wil zijn en mezelf geen millimetertje ruimte laat om fouten te maken. Ofwel ben ik aan het slabakken en ben ik te lief voor mezelf (en word ik L.U.I).

#7 Blijf weg van social media: het is niet alleen de grootste afleiding die er is, je moet ook met je beide voeten in het echte leven staan. Ver weg van je computer. Hoe meer je leeft, hoe meer je schrijft.

Leven? Dat is geen probleem. Tussen de bedrijven door ook schrijven ... dat is wat anders.

Ik ga zeker eens aan de slag met tip 4. De rest lijkt me allemaal een beetje evident, toch? Met welke tip(s) kan jij aan de slag?



Follow my blog with Bloglovin

5 september 2016

Terug naar school, ook voor mij


Groot meisje en klein meisje zijn begonnen aan een heel nieuw schooljaar. In het vierde en het tweede leerjaar. De boeken zijn gekaft en het eerste huiswerk is al gemaakt. Het enthouiasme is groot. Nu nog wel.

Dit jaar mag ook ik mijn schooltas van onder het stof halen. Want, ja, ik heb het gedaan. Ik heb me ingeschreven voor een schrijfcursus. Vanaf volgende week start ik met het Basisjaar Literair Schrijven bij Creatief schrijven. Net als vroeger kijk ik met klamme handjes uit naar de eerste schooldag. Zal de meester tof zijn? Krijg ik coole vriendjes? Ga ik wel nieuwe dingen leren?

Dat ik veel huiswerk ga krijgen, staat vast. Daarom zal ik de komende weken wat minder bloggen en wat meer stilletjes schrijven. Ik beloof plechtig dat je elke maandag zeker nog een blogpost mag verwachten. Misschien wat vaker, maar misschien ook niet. En de antwoorden op de vragen hierboven krijg je natuurlijk ook!

  

Follow my blog with Bloglovin

29 augustus 2016

Schrijven is spelen: pak je pen op

 
Ik blijf altijd een beetje een klein meisje. En ja, ik kan al eens plezier beleven aan een spelletje. Daarom vind ik de schrijfoefeningen op Schrijflust van Yoeke Nagel zo leuk. Je kiest uit een reeks gekleurde pennetjes en je wordt verrast met een willekeurige, korte schrijfoefening. Ik klikte drie keer.

... --- ...
Ze gaat en denkt. Waarom? Ze vertraagt. Aan de ingang van het park ziet ze hem al staan. Ze wil zich omdraaien en wegrennen, maar hij kijkt recht in haar ogen. Er speelt een glimlach om zijn lippen. Boosaardig. Denkt ze. Ze gaat.

Blufscrabble
rumineren (rumineerde, heeft gerumineerd)
1. doelloos spullen verplaatsen, meestal zonder dat men het beseft
Nadenkend rumineerde ze alle pennen op haar bureau.

Camerawerk
Ze pulkte aan het losse velletje naast haar vingernagel. Met de telefoon tussen haar oor en schouder geklemd luisterde ze naar de beltoon. Na zeventien dagen durfde ze Lisa eindelijk te bellen om te praten over wat er nu precies tussen hen was gebeurd die avond.

Klik jij ook eens? Ik ben sowieso nieuwsgierig naar het resultaat van je schrijfoefening. Je mag hier dus altijd achterlaten wat je ervan gemaakt hebt.

Follow my blog with Bloglovin

25 augustus 2016

Schrijf het ... in je reisdagboek

Op avontuur met kinderen

Een dagboek bijhouden op reis. Een traditie die begon toen ik voor de allereerste keer met mijn vriendje - nu meneer Katrien - op reis ben gegaan. Gewoon elke dag wat indrukken neerpennen. Soms ik een stuk, soms hij een stukje. Maar tot nu toe altijd gewoon in dagboekvorm. Jeweetwel, tekst, met de hand geschreven. En soms hier en daar een ticketje of een stadsplan tussen de bladzijden gepropt.
Dit jaar waren de meisjes voor het eerst allebei groot genoeg om mee te doen aan deze traditie (lees: klein meisje zit in het eerste leerjaar, dus ze kunnen nu allebei min of meer meeschrijven en meelezen). Voor die gelegenheid heb ik de spelregels een klein beetje veranderd:
  1. in één klein boekje passen veeeeel avonturen: één notitieboekje is sowieso te dik voor één vakantie (tenzij je op wereldreis vertrekt, maar zo avontuurlijk zijn we hier niet). Het gevolg: een schap vol halfgevulde notitieboekjes in mijn boekenkast. Jammer toch? Daarom wil ik een poging doen om in dit boekje te blijven doorschrijven. Ook een dagje naar de zoo of naar de zee kan trouwens een avontuur op zich zijn.
  2. er mag wat kleur van de bladzijden spatten: schrijven is leuk, maar we maken het nog leuker. Tekeningen, kaartjes, speciale vondsten ... maken de dagboekverhalen wat luchtiger. Op Pinterest vind je bergen inspiratie. En de meisjes tekenden uiteraard graag mee.
  3. een beetje rommelig kan ook: gloednieuwe notitieboekjes en ik, dat ligt soms moeilijk. Ik wil alles perfect doen. Het juiste kleurtje voor dat ene titeltje. Mooi eindigen onderaan de rechterbladzijde. Geen doorstreepte woorden. Probeer dat maar eens met twee enthousiaste, meeschrijvende meisjes. Na een paniekreactie op dag één: "Nee, daar toch niet, op het volgende lijntje!", heb ik het maar losgelaten en ben ik beginnen genieten van de creatieve inbreng van de meisjes.
Benieuwd naar onze avonturen? Ik laat jullie graag meesnuffelen in de eerste bladzijden van ons gloednieuwe reisdagboek.

Uit ons reisdagboek
Uit os reisdagboek
Uit ons reisdagboek



Follow my blog with Bloglovin

16 augustus 2016

Schrijven is lezen: boeken voor op vakantie

Leestips voor op vakantie

We gaan er even tussenuit. Even met vier naar een plek zonder televisie, iPad en Wifi. Maar mét bomen en beesten. En kleurtjes en spelletjes en boeken.

Op vakantie zeul ik altijd véél boeken mee. Hoewel zeulen. Sinds ik beste vriendjes geworden ben met mijn e-reader, hoeft dat niet meer. Zo maak ik het mezelf wat, euh, moeilijker, want ik heb altijd meer boeken bij dan ik gelezen krijg. Veel meer.


Ik neem onder andere een aantal boeken mee die zich afspelen in het land waar we naartoe gaan. Frankrijk it is!
Zomerhuis met zwembad - Herman Koch
Over een dokter die zijn boekje te buiten gaat nadat hij werd uitgenodigd in het zomerhuis van een beroemde acteur.
Feest van het begin - Joke van Leeuwen
Over Catho die te vondeling werd gelegd in het Frankrijk van de achttiende eeuw.
De dorpskapper van Amour - Julia Stuart
Over een kapper die het over een andere boeg gooit omdat te veel van zijn klanten kaal worden. 

Het meisje op de weg - Michael Berg
Over een psychologe die haar nieuwe vriend minder goed blijkt te kennen dan ze dacht.



Er zit ook een dikke klepper in mijn e-reader gepropt. Ideaal voor tijdens de vakantie. Het is zo eentje waar ik op een ander moment misschien niet aan toe kom.
Dit is alles - Aidan Chambers (love him!) - 784 blz. 
Over Cordelia, 16 jaar en klaar om vrouw te worden.



Ik ging ook voor een beetje lichte literatuur, want het is tenslotte toch vakantie.
Onder ons - Emma Straub
Over vriendschap en verraad, over buren en de bemoeizucht van twee echtparen en hun tienerkinderen.
Verslingerd - Lisette Jonkman
Over een blogger, ha!
Me before you - Jojo Moyes
Over een succesvol zakenman die wordt aangereden en vrijwel volledig verlamd raakt. Maar dat wist je wellicht?  


Wat het geworden is? En hoeveel ik ook echt gelezen heb? Dat verklap ik na mijn vakantie.



Follow my blog with Bloglovin

14 augustus 2016

En de winnaar is ...

En de winnaar is: Literasa
 
Ik ben helemaal in mijn nopjes, want vandaag mag ik de winnaar bekend maken van mijn 'blogverjaardagswinactie'. Ik onthoud van jullie feedback dat ik vooral moet blijven doorgaan zoals ik nu bezig ben: er heel veel plezier aan beleven.
Uit mijn statistieken leer ik dat mijn recensies en posts over boeken beter gelezen worden dan die over schrijven. Maar daar heb ik iedere keer zelf zoveel aan, dus da's mooi in evenwicht.
Mijn onschuldige kinderhanden hier in huis beslisten over de winnaar. Literasa, jij bent binnenkort een aantal schriftjes rijker. Gefeliciteerd! (En nog eens bedankt voor je feedback en al je reacties.)



Follow my blog with Bloglovin

13 augustus 2016

Goodreads Reading Challenge: update

Connie Palmen -Jij zegt get

Begin dit jaar vond ik het een goed idee om mee te doen met de Goodreads Reading Challenge. Goodreads is de plek waar ik mijn boekenlijstjes bewaar: de boeken die ik al gelezen heb en vooral ook de boeken die ik nog wil lezen. Iedere keer wanneer ik een titel tegenkom die me aanspreekt, gaat hij op de lijst. Een lijst die uiteraard alleen maar langer wordt.
Ik wilde een aantal titels van de to-read-lijst kunnen verplaatsen naar read. De Challenge leek me daarom een goede uitdaging. Het is eigenlijk heel simpel: je bepaalt zelf hoeveel boeken je tegen het einde van het jaar uitleest. Dertig leek me haalbaar.
Het is nu augustus en ik heb twaalf boeken uitgelezen. Twaalf. Dat betekent dat ik ondertussen al zes boeken achter zit. Ik weet dus wat mij te doen staat de komende maanden.
Dit zijn de elf boeken die ik al heb gelezen:
Het zijn vooral de kleppers van Lize Spit (Het smelt) en David Grossman (Een vrouw op de vlucht voor een bericht) die de boel een beetje opgehouden hebben. Ze telden respectievelijk 480 en 686 bladzijden. Het zijn ook boeken die ik niet zomaar even kon verslinden. Ik moest ze af en toe even opzij leggen.
Ondertussen heb ik net 'Jij zegt het' van Connie Palmen uit. De winnaar van de Libris Literatuurprijs. Daarover schrijf ik later nog een blogpost in de reeks 'Schrijven is lezen'.
Of ik mijn vooropgestelde dertig boeken gelezen krijg dit jaar? Geen idee. Ik blijf gewoon doorlezen. No stress. Hoeveel lezen jullie per jaar, maand of week?



Follow my blog with Bloglovin

11 augustus 2016

Wat nu? Dertig manieren om verder te gaan met je verhaal

Dertig manieren om verder te gaan met je verhaal.

Soms weet je niet meer hoe het verder moet met je verhaal. Na een eerste inspiratievolle rush zit het muurvast. Kom je er niet uit? Ga dan aan de slag met één van deze dertig plotwendingen.
  1. Een oude vriend van je hoofdpersonage duikt op. 
  2. Een familielid - waar je hoofdpersonage een hekel aan heeft - staat plots voor de deur.
  3. Je hoofdpersonage valt voor iemand die totaal ongeschikt is. 
  4. Je hoofdpersonage loopt verloren en komt op een interessantere plek terecht.
  5. De politie duikt plots op en arresteert je hoofdpersonage.
  6. Je hoofdpersonage krijgt een jobaanbieding waarvoor hij zijn leven compleet moet veranderen.
  7. Je hoofdpersonage heeft een ongeluk en belandt op de spoedafdeling. 
  8. Je hoofdpersonage zit vast in een sneeuwstorm met een gezworen vijand. 
  9. Je hoofdpersonage verliest een waardevol voorwerp. 
  10. Er wordt een steen door een raam gegooid.
  11. Iemand onthult een geheimzinnige tattoo. 
  12. Iemand flirt met de partner van je hoofdpersonage. 
  13. Je hoofdpersonage hoort een liedje dat hij in geen jaren heeft gehoord. Een belangrijke herinnering komt terug naar boven. 
  14. Je hoofdpersonage neemt toevallig de verkeerde portefeuille/handtas/telefoon/jas/tas mee naar huis en doet een interessante ontdekking.
  15. Iemand krijgt een huwelijksaanzoek. 
  16. Je hoofdpersonage krijgt het gevoel dat hij overal wordt gevolgd. 
  17. Iemand drinkt een beetje te veel en verklapt een geheim.
  18. Je hoofdpersonage heeft 's nachts panne met de auto en belt ergens aan. 
  19. Je hoofdpersonage ontdekt dat zijn computer/bureau/slaapkamer/huis doorzocht werd. 
  20. Ieamand is onverwacht zwanger. 
  21. Je hoofdpersonage wordt verward met iemand anders.
  22. Er wordt een gemene roddel over je hoofdpersonage verspreid. 
  23. Er ligt iets ongewoon in de keuken. 
  24. Een onverwacht cadeau, blijkt een vergiftigd geschenk. 
  25. Een rustige scène wordt verstoord door water: dat kan een overstroming zijn, maar ook een lek, een overlopend bad of een gebroken kopje koffie. 
  26. Je hoofdpersonage vindt onverwacht zijn droomhuis. En dat verandert alles. 
  27. Een belangrijk personage weigert plots met je hoofdpersonage te praten. Maar waarom? 
  28. Je hoofdpersonage vindt een oude brief die zijn wereld op zijn kop zet. 
  29. Je hoofdpersonages verstoren een toneelstuk, een film, een concert of een sportwedstrijd en vragen het publiek om hulp.
  30. Je hoofdpersonage wordt verwacht op een plek waarvan hij had gezworen er nooit meer te komen.
Natuurlijk passen niet al deze plotwendingen bij jouw verhaal. Kies er eentje uit dat juist voelt. Ga bij voorkeur voor een plotwending die iets onthult over je hoofdpersonage. Komt de plotwending te veel uit het niets? Dan kan je nog altijd andere stukken uit je verhaal wat aanpassen om je lezer voor te bereiden.
Veel schrijfplezier!



Follow my blog with Bloglovin

9 augustus 2016

Een zee van woorden


Drie meisjes aan zee. Groot meisje, klein meisje en ik. Meneer Katrien werkt nog. Wij eten ijsjes, bouwen zandkastelen en zoeken schelpen. We dansen door de dag.
Als mijn meisjes uitgeput in slaap vallen, probeer ik te schrijven. Schrijven aan zee is als zoeken naar schelpen. Als schatten jagen op het strand. De golven fluisteren ideeën in je oor. De wind waait je gedachten naar plekjes waar ze nog nooit zijn geweest.
Geen wonder dat er zoveel mooie teksten zijn over de zee. Zoals dit pareltje. 
Een zee van woorden
Of mijn teksten zeewaardig worden? Nog geen idee. Ik zie wel waar ik strand. (Sorry voor de woordspelingen, maar ik kon het niet laten.)



Follow my blog with Bloglovin

5 augustus 2016

Een jaar bloggen in lijstjes


Een heel jaar lang heb ik al geblogd. Ik kan het nog altijd niet geloven. Nochtans is het bewijs er: ik schreef maar liefst 87 blogposts bij elkaar. Samen goed voor meer dan 12.000 bezoekjes. Speciaal voor jullie (en ook een beetje voor mezelf) probeer ik mijn eerste blogjaar in lijstjes te vatten.

Populairste posts
Kunst kijken en poëzie proeven: kinderen verplicht
Van schriftjes naar blogpost
Kleine lezertjes kweken: zes tips
Schrijven is lezen: drie mooie boeken over vaders en dochters
Tag: vijf boeken die mij het meest zijn bijgebleven
Schrijven is lezen: een vrouw op de vlucht voor een bericht


Schrijf het met een ...
Schrijf het met een tweet: IJsblokjes
Schrijf het met een tweet: Dat beeld van haar
Schrijf het met een tweet: Scherp
Schrijven over gisteren: Als de duiven vallen
Schrijf het met K3: Seconden tikken in mijn lijf
Schrijven over gisteren: Zij
Schrijf het met een tweet: Weerloos
Schrijf het met een starter: Post-Its en gesloten deuren
Schrijf het met een tweet: De afspraak
Schrijf het met 55 woorden
Schrijf het met een tweet: Een warme uitnodiging
Schrijf het met een foto


Schrijven is lezen
The woman who went to bed for a year
De boekendief
Birk
Gebr.
Herinneringen van een denkbeeldig vriendje
De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird
Drie mooie boeken over vaders en dochters
Een vrouw op de vlucht voor een bericht


Gezegd over schrijven
Thomas Mann
J.K. Rowling
Hemingway


Een nieuw verhaal: reeks met schrijftips 
Een nieuw verhaal: vijf manieren om ideeën te bedenken 
Een nieuw verhaal mét pittige personages
Een nieuw vehaal: vertelperspectief
Een nieuw verhaal: de spanning tussen vertelde tijd en schrijftijd
Een nieuw verhaal: (be)schrijfoefeningen
Een nieuw verhaal: er een eind aan schrijven


Zo schrijf je beter: schrijftips en -oefeningen
500 woorden per dag
Schrijf concreet #oftochzoiets
Schrijven met smaak
Drie manieren om je stem te vinden
Zes korte oefeningen
Workshop familieverhalen
Schrijven: gewoon een beetje spelen
In drie stappen van foto naar verhaal


Cursus bloggen
in de bibliotheek van Pepingen

4 avonden
7 cursisten
heel veel interessante gesprekken



Gastblogs
1 geschreven
2 achter de hand voor de komende weken of maanden


Flink gewerkt, denk ik dan. En nu ... op naar een nieuw blogjaar. Veel lees- en schrijfplezier!



Follow my blog with Bloglovin

4 augustus 2016

1 jaar bloggen #oftochzoiets: ik trakteer!


Wauw, vandaag bestaat mijn blog al 1 jaar. Stiekem heb ik altijd gedacht dat ik de vorige zin nooit zou kunnen schrijven. Ik ben namelijk niet echt goed in afmaken waar ik aan begonnen ben. Maar blijkbaar past bloggen wel bij mij. Motivatie: check. Inspiratie: check. En alle lieve reacties helpen ook natuurlijk.
Ik begon met bloggen omdat ik meer wilde schrijven. En omdat ik mijn schriftjesverslaving onder controle wilde krijgen. Meer schrijven? Dat is zeker gelukt. Misschien nog niet zoveel als ik eigenlijk zou willen, maar meer is altijd goed. Die schriftjesverslaving? Tja, die is er nog. Er zit nog altijd minstens één notitieboekje in mijn handtas, er ligt er eentje naast mijn bed en in winkels roepen ze mij ook nog.
Om de verjaardag van mijn blog te vieren, deel ik mijn verslaving graag met jullie. Daarom maak ik één van jullie graag blij met het pakket op de foto. Hoe je kan winnen? Eenvoudig, met een beetje feedback. Welke post van het afgelopen jaar vond je écht leuk? Of van welk soort berichten wil je meer? Of wat mis je nog? Reageer voor 11 augustus onder deze blogpost of onder het bericht over deze winactie op mijn Facebook-pagina (liken mag!) en wie weet ... Op 14 augustus maak ik de winnaar bekend.

P.S. Voor wie het zich afvraagt, ja, ik heb voor mezelf ook iets gekocht toen ik dit pakket samenstelde.



Follow my blog with Bloglovin

1 augustus 2016

Kunst kijken en poëzie proeven: kinderen verplicht


Watou. Al jaren denk ik: daar moet ik naartoe. Maar al jaren is de weg te lang en de zomer te kort. Dit jaar niet. Het is dan ook nu of nooit. Misschien. Omdat de organisatie van het Kunstenfestival zijn subsidies kwijt is, wordt dit wellicht de laatste kunstige zomer in Watou.
Het is de lange rit meer dan waard. Het thema van deze editie 'Over de kracht van mededogen' is voelbaar op alle locaties van het kunstparcours. Ook voor de meisjes. Zij wandelen door Watou met Miep. Een heel speciaal meisje van de hand van illustrator Kristof Devos.

Miep kijkt vaak met een andere blik naar de dingen. Ze zal ook jou helpen om een beetje anders te kijken. Naar jezelf en naar haar, maar ook naar de kunstwerken die je zal zien.
Gewapend met een plannetje en het boekje van Miep doorzoeken groot en klein meisje alle hoeken en kantjes van Watou. Soms worden ze stil, soms moeten ze lachen en soms heel diep nadenken. Af en toe zijn ze een beetje bang.
Vooral groot meisje laat de sfeer van Watou diep doordringen. Ze begrijpt wat ze begrijpt. De rest voelt ze. En ze schrijft een mooie brief naar de maan. In opdracht van Miep natuurlijk.


Voor klein meisje kan het niet snel genoeg gaan en wandelen is saai. Dat spreekt vanzelf. Maar in de Tuin der zinnen geniet ze zichtbaar. Van de luisterhoorn met poëzie op kindermaat en van de magische gedichten die je alleen tevoorschijn kan toveren met een gieter.



Ik kijk naar Watou door de ogen van mijn meisjes en geniet. Van de kunst, de rust en de zon. Ik drink de woorden van onder andere Joke van Leeuwen, Stefan Hertmans, Peter Verhelst, Wislawa Szymborska en Gerrit Kouwenaar. Verzamel indrukken die nog lang zullen nazinderen.


Miep leidt ons uiteindelijk naar de Schat van vlieg én naar een ijsje. Dat hebben we wel verdiend.
Je kan nog op wandel in Watou tot en met 4 september. Zeker doen! En neem kinderen mee. Hun open blik maakt het Kunstenfestival nog mooier.




Follow my blog with Bloglovin

30 juli 2016

Aftellen naar mijn vakantie

Aftellen naar mijn vakantie met hopelijk blauwe lucht

Er ligt nog één week tussen mij en mijn vakantie. Een week waarin ik mijn meisjes vijf dagen moet missen omdat ze op vakantie gaan op de boerderij. Een week waarin ik met mijn laatste beetje energie de laatste opdrachten op het werk afmaak. Een week die niet snel genoeg voorbij kan gaan.
Na die week is er tijd. Tijd om dag in dag uit bij de meisjes te zijn. Om samen mooie vakantieherinneringen te maken. En om te zuchten als ze voor de zeventiende keer willen knutselen. Tijd ook om te lezen, te schrijven en gewoon een beetje naar de (hopelijke blauwe) lucht te staren (denken, noemen ze dat soms).
Waar ik op hoop? Blije, uitgeruste kindjes, honderden gelezen bladzijden en misschien ook een paar volgekrabbelde blaadjes.
Nog zeven keer slapen ...



Follow my blog with Bloglovin

27 juli 2016

Schrijf het met ... een foto


Oefenen. Experimenteren. Spelen met woorden en ideeën. Zoeken naar mijn stem. Dat is de reden waarom ik zo af en toe aan de slag ga met een schrijfoefening. Met wisselend reultaat. Deze keer probeerde ik mijn eigen foto-schrijfopdracht van gisteren. Tijdens de vijftien minuten freewriting kreeg ik onmiddellijk een cadeautje van mijn hersenen: enkele interessante verhaallijnen. Aan de slag ermee:

De vertrekhal

Elke koffer, iedere rugzak is hier volgepropt met dromen. Stevige valiezen met bikini's, jurkjes, slippers en toch maar een dikke trui voor je weet maar nooit. En rugzakken met zo weinig mogelijk voor zo lang mogelijk.
Niemand vermoedt wat in de koffer van Jonas zit. Elke letter van zijn volgende boek heeft hij netjes ingepakt. Elk kladje. Alle notities. Elke uitgeprinte versie. Hij liep vast. Verdwaalde tussen zijn eigen woorden. Achter zijn bureau in zijn appartement raakte hij steeds meer verstrikt tussen de intriges van zijn personages. Zijn hoofdpersonage ging een eigen leven leiden en leek hem in zijn gezicht uit te lachen. Geen enkel detail bleek nog te kloppen. Hoe dieper hij probeerde te graven, doe dieper hij zonk. Als in drijfzand. Hij moest weg. Naar een plaats waar hij elke letter, elk woord, elke zin opnieuw vorm zou kunnen geven. Het werd een eenzaam huis op een bergflank in La Palma.
Ella heeft alles bij wat je van een vakantieganger verwacht. Van bikini tot zonnecrème. Alleen heeft ze niet de standaard vakantieplannen. Ze wil haar retourticket maar in één richting gebruiken. Heen. En nooit meer terug. Niet terug naar het verstikkende appartement. Niet terug naar de vernederende woorden. Niet terug naar hem. Ze moest weg. Naar een plaats waar ze terug zichzelf zou kunnen worden. Het werd een eenzaam huis op een bergflank in La Palma.
Ella kijkt op om te zien of het boarden nog niet begonnen is. Ze wil weg, weg, weg. Van onder de rand van haar grote zonnehoed kijkt ze recht in het gezcht van een man die er al even wanhopig uitziet als zijzelf.



Follow my blog with Bloglovin

26 juli 2016

In drie stappen van foto naar verhaal


Eerder schreef ik al over Vijf manieren om ideeën te bedenken. Eén van de tips die ik toen meegaf, waren schrijfstarters: korte zinnen of ideeën die je kunnen inspireren tot een verhaal. Ook foto's kunnen ideale schrijfstarters zijn. Elke foto vertelt immers een verhaal. Het moet alleen nog geschreven worden.
Zo ga je aan de slag:
  1. Kies zonder nadenken een foto die je aanspreekt. Neem geen foto waarvoor je onmiddellijk al een verhaal in je hoofd hebt. Wanneer je vooruit gaat plannen, is het resultaat van je schrijfoefening minder verrassend en intuïtief. Op Pinterest verzamelde ik enkele foto's die mij raken. Neem gerust een kijkje en laat je inspireren. Op Schrijven Online verschijnt iedere week een foto-schrijfopdracht. Ook daar kan je gebruik van maken. Het leukste verhaal maakt trouwens iedere keer kans op een prijs. Je kan je ook helemaal laten verrassen en aan de slag gaan met de foto die deze beeldengenerator voor je uitkiest.
  2. Schrijf naar aanleiding van de foto vijftien minuten zonder stoppen. Wat je schrijft, hoeft nog geen verhaal te zijn. Schrijf gewoon alles op wat de foto bij je losmaakt. Val je stil? Kijk dan nog eens goed naar de foto en kies een nieuwe invalshoek. 
  3. Kies een fragment of zin uit punt twee als startpunt voor je verhaal. Je uiteindelijke verhaal hoeft de foto niet verklaren. Zolang je maar voelt dat de foto de inspiratie voor je verhaal vormde. 
TIPS
  • Maak je geen zorgen dat je verhaal niet dicht genoeg bij de foto blijft. De bedoeling is immers vooral om nieuwe ideeën te genereren. Ideeën die anders misschien wel nooit bij jou waren opgekomen. 
  • Je kan ook met meer dan één foto werken: gebruik dan een foto zonder mensen om de setting van je verhaal te bepalen en een foto mét mensen als inspiratie voor je personage(s). 
  • Wanneer je aan het schrijven bent, kan je muziek opzetten die volgens jou bij de foto past. Zo raak je helemaal in de juiste sfeer voor je verhaal. 
Veel schrijfplezier! Ga je aan de slag met deze oefening? Deel dan gerust het resultaat.



Follow my blog with Bloglovin

Foto: gevonden bij poetryforkidsjoy.blogspot.com op Pinterest

22 juli 2016

Schrijven is lezen: Een vrouw op de vlucht voor een bericht.


Een vrouw op de vlucht voor een bericht is een klepper van formaat van David Grossman. Alleen had ik dat niet helemaal door toen ik er op de e-reader aan begon. Tot ik na enkele uren lezen nog altijd maar 10 % van het boek gelezen had. Goodreads vertelde mij dat het boek bijna 700 pagina's telt. Pas toen begreep ik  waar ik aan begonnen was: een lange tocht door het Israëlische landschap.
Een tocht die mij eigenlijk een beetje sprakeloos achterliet. Ik kan niet zeggen of ik nu enthousiast ben over dit boek. Of net niet. Ik doe toch een poging om er iets zinnigs over te vertellen.   
Een vrouw op de vlucht voor een bericht is het verhaal van Ora. Ze vertelt over haar leven met twee zonen van verschillende vaders. Over grote liefdes, ruimdenkende vriendschappen en over oorlog. En dat honderden bladzijden lang.   
Ik ken het conflict in Israël niet goed genoeg om te beoordelen of Grossman er recht aan doet. Wat wel heel duidelijk werd, is hoe anders het leven eruit ziet in een land dat constant in een soort oorlogssituatie zit. Want wat zeg je tegen een zesjarige die vraagt: 'Mama, wie zijn er tegen ons?' Wat doe je als dat zowat alle buurlanden blijken te zijn? Hoe moeilijk is het om een twaalfjarige te leren welke plekken hij best vermijdt op weg naar school? Hoe verpletterd ben je als moeder als je zoon, wiens dienstplicht er net op zit, toch besluit mee te doen aan één laatste actie?
Ora besluit te vertrekken op een dagenlange voettocht. Ze redeneert dat het bericht van zijn dood niet kan komen als zij niet thuis is om het te ontvangen. Als moeder snap ik dat. Ik begrijp dat je bereid bent om te onderhandelen met het lot. Dat je je op wanhopige momenten vastklampt aan onzinnige redeneringen.
Op haar tocht neemt ze Avram mee, de biologische vader van Ofer die zijn zoon nog nooit heeft gezien. Door over Ofer te vertellen, probeert ze hem in leven te houden. Hoe moeilijk dat voor Avram ook is. Want door te praten over zijn zoon in oorlogsgebied, worden er bij hem oude oorlogswonden opengereten.
Ora vertelt niet in chronologische volgorde. Toch slaagt Grossman erin je volledig mee te nemen in het verhaal door altijd net genoeg prijs te geven. Als lezer tastte ik vaak in het duister, maar ik was nooit de draad kwijt. Ik wilde het hele verhaal ontrafelen. Het is een hele kunst als je dat als schrijver kan.
Het einde kwam voor mij heel abrupt. Ik was nog niet klaar om afscheid te nemen van het boek. Mijn tocht leek nog niet 'af'.
En dan las ik op de allerlaatste bladzijden dat Grossmans eigen zoon Uri sneuvelde in de tweede Libanonoorlog. Tijdens het schrijven van dit boek. Ik kan amper vatten hoe je als vader een boek als dit dan nog afmaakt. Sterk.  



Follow my blog with Bloglovin

18 juli 2016

Schrijf het met een tweet: een warme uitnodiging


Twitter is een wereld vol korte berichtjes waar hele verhalen achter zitten. Daar zit een schrijfoefening in, dacht ik zo. Dus af en toe pluk ik een tweet uit de feed en verzin ik er een eigen verhaal bij.
Ik schreef deze keer buiten. Op het terras. In de warme zomerlucht die met elke alinea eindelijk een beetje afkoelde. Op de achtergrond fluitende vogels en de buurvrouw die zong bij de afwas. Het verhaal werd misschien een beetje klef, maar dat hoort bij vandaag, geloof ik.
Snikheet. Te heet om te eten, te bewegen of zelfs te denken. Toch zit ik op mijn terras voor een bord tomaten met mozzarella. Het moet. Het is bijna zeven uur. Ik probeer niet te bewegen. Omdat het dan minder opvalt hoe klein mijn terras wel is en omdat het dan een halve graad koeler lijkt.
Er staat een groot glas ijsthee voor mijn neus. Met een rietje. Ik hoef alleen mijn mond maar open te doen en er stroomt een ijskoud beekje door mijn lijf. Een straaltje hoop, dat ook.
Met mijn ogen dicht probeer ik me op een strand te denken. Mijn oren werken niet mee. Ze wonen in een drukke straat in een grootstad. Met auto's die remmen voor rood, ongeduldige claxons en flarden van gesprekken.
Ze staan op scherp, mijn oren. Ze wachten op een teken van hem. Op de sleutel in de voordeur, de snelle voetstappen in de traphal, een korte aarzeling bij de deur en het venster dat enkele seconden later wordt opengegooid.
Ze wachten op de zachte klikjes van de zwarte koffer. Op de zoete klanken van de klarinet die stroperig door de zomerlucht zweven. Alsof ze alleen voor mij bedoeld zijn. Alsof zijn vingers alleen mij bespelen.
Vandaag ben ik extra alert. Want op zijn gesloten deur hangt een Post-It met mijn handschrift. Met mooie woorden over zijn dagelijkse oefensessies en een ietwat gedurfde uitnodiging. Getekend: je buurvrouw van links. De tonen van Star Wars betekenen: Ja!



Follow my blog with Bloglovin   

11 juli 2016

Kleine lezertjes kweken: zes tips

Show them that reading is a pleasurable activity

Na tien dagen chirokamp liggen mijn meisjes terug in hun eigen bed. Een verhaaltje? Yep, dat hebben we samen gelezen. Hij een kind. Ik een kind. Dat is een vanzelfsprekend onderdeel van het slaapritueel. Omdat het een gewoonte is. Maar ook omdat ik lezen zo belangrijk vind.
In hun eentje lezen ze hier veel minder vaak. Want er is ook buiten ravotten, met de Playmobil spelen, samen in hun eigen fantasiewereld duiken en natuurlijk ook een tablet en een televisie.
Zelf was ik een kind dat heel vaak in een boek dook. Ik was dan echt ergens anders en beleefde de spannendste nieuwe dingen. Ik las alles. Geweldige boeken en minder geweldige boeken. Ik moest en zou lezen. Dat zie ik ze hier (nog) niet doen.
Toch wil ik graag dat ze ontdekken hoe zalig lezen kan zijn. Ik probeer ze op verschillende manieren te stimuleren. Zonder 'moeten'. Want lezen moet leuk blijven natuurlijk.

Zo probeer ik kleine lezertjes te kweken:
  • Voorlezen. Voorlezen. En nog eens voorlezen. Dat doen we al negen jaar lang. Ondertussen lezen zij ook ons voor. Ze blijven genieten van dat intieme bedtijdmomentje.
  • Laat ze lezen wat ze willen. Zonder oordeel. Ook al lezen ze voor de  honderste keer hetzelfde paardenboek dat ze al van voor tot achter kunnen opzeggen.
  • Zorg voor een hele voorraad. Ik koop (te) vaak boeken voor de meisjes. Er liggen stapels boeken uit mijn kindertijd. En we brengen ook af en toe een bezoekje aan de bib. (Nét niet vaak genoeg als ik zie hoeveel boetes ik moet betalen. Ach ja.) Keuze genoeg dus. 
  • Lees zelf. Dat is een makkie! Ik ga ervan uit dat als de meisjes mij vaak zien lezen, ze ook makkelijker zelf naar een boek zullen pakken. Misschien moet ik dan nog net iets vaker lezen tijdens de uurtjes voor ze in bed liggen ...
  • Maak een gezellig leesplekje in huis. Voor mij is mijn bed het gezelligste leesplekje dat er is. Ik heb de indruk dat de meisjes hun kamer iets te eenzaam vinden. Misschien moet ik maar eens werk maken van een fijn hoekje om te lezen in de woonkamer. 
  • Een idee dat ik deze week ontdekte via Twitter: leesbingo! Het is een spelletje dat kinderen aanmoedigt om af en toe een kwartiertje te lezen. En welk kind houdt niet van een spelletje.
Veel leesplezier deze zomer.



Follow my blog with Bloglovin   

Quote: gelezen bij 'For reading Addicts'

7 juli 2016

Schrijven: gewoon een beetje spelen

Deze tools maken van schrijven een spel.

'Gewoon' een beetje spelen. Dat is wat ik deze week ging doen. Geen hard labeur, maar loslaten. Een kleine speurtocht op Google leerde mij dat er heel wat tools bestaan die van schrijven écht een spel maken.
The writing game: Eveline
Eveline doet dat heel letterlijk. Het is een spel waarbij je in de schoenen van een schrijver stapt. Je hebt maar één taak: een boek schrijven. Wanneer je je aan het bureau installeert, kan je beginnen schrijven door op willekeurige toetsen van je toetsenbord te rammen. Het verhaal hoef je zelf niet te verzinnen. Dat schrijft zichzelf. Makkelijk denk je? Niet echt. Het routineus tikken wordt al snel vervelend. Eveline geeft je het gevoel dat elke schrijver wel eens heeft. Tot en met de afwijzing van de uitgever toe. Probeer het maar eens!
Aan de slag met Inklewriter
Fictie is leuk, maar interactieve fictie maakt van lezen (en schrijven) een spel. Stel je voor dat het een makkie is om je verhaal eender welke kant op te sturen. Om te spelen met verhaallijnen. Om personages op te voeren en even vlotjes weer af te voeren. Met Inklewriter kan dat. Je kan je verhaal heel eenvoudig verschillende richtingen uit sturen. En dankzij de software raak je nooit de draad kwijt. Een experimentje waard, lijkt mij.
750 woorden per dag
Schrijf elke dag! Deze schrijftip lees je overal. Het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. 750words.com helpt je om vol te houden. Je krijgt een punt telkens wanneer je schrijft. Wanneer je 750 woorden schrijft, krijg je twee punten. Doe je dat elke dag, dan krijg je er nog meer. 750words maakt ook een mooie grafiek van je schrijfprestaties. Je ziet hoe lang je erover deed om 750 woorden aan elkaar te rijgen, op welke momenten je het meest productief bent, hoe vaak je langer dan drie minuten geen letter op papier krijgt ... Een mooie manier om aan de slag te blijven én inzicht te krijgen in je schrijfproces.
Laat je besmetten met het taalvirus 
Language is a virus is het beste medicijn tegen writer's block. Het is een overdreven grote verzameling schrijfstarters, tekstgenerators, schrijfoefeningen, tekstexperimentjes ... Ik speelde al even met de tool 'Visual poetry'. Het resultaat kan je boven deze post bewonderen. Ik denk dat ik het virus zwaar te pakken heb en dat ik nog regelmatig de tijd zal vergeten met Language is a virus.

Speel je mee deze week? Dan hoor ik graag waar jij het meeste plezier aan beleefde.



Follow my blog with Bloglovin  

4 juli 2016

Schrijven is loslaten


Mijn opdracht deze week? Loslaten. Om te beginnen mijn meisjes. Tien dagen zijn ze op zwier. Mijn hoofd weet dat ze mooie herinneringen aan het maken zijn met hun vriendinnetjes. Mijn hart, tja, mijn hart wil ze het liefst zo snel mogelijk terug in hun eigen bed. Dicht bij mij.
Tegelijk geniet ik van de tijdelijke rust. Geen ruzietjes om op te lossen. Geen gehaast om op tijd eten op tafel te toveren. Geen rommelhopen die vanuit het niks verschijnen. En vooral: tijd en ruimte om te schrijven.
Ook tijdens het schrijven wil ik deze week loslaten. De woorden laten stromen zonder nadenken. Ideeën laten groeien. Mijn rechter hersenhelft aan het werk zetten.
Ik las daarover vandaag een mooie tip bij Tjitske Jansen. Over schrijven met de gordijnen open of dicht. Ze heeft het over Connie Palmen, die blijkbaar het liefst met de gordijnen dicht schrijft. Geconcentreerd. Met maar één doel: de perfecte tekst. (Yep, zo deed ik het tot nu toe ook.) Er zijn echter ook schrijvers die de gordijnen liever opendoen. Die losser werken. 'Gewoon' een beetje spelen. Dat is precies wat ik deze week ga uitproberen: spelen. Net als mijn meisjes.



Follow my blog with Bloglovin  





20 juni 2016

Schrijf het met ... 55 woorden

Verhaal in 55 woorden
 
Schrijven is oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Daarom verzon ik (nog maar eens) een nieuwe uitdaging voor mezelf. Want het kort houden is ook een kunst!
Schrijf een verhaal in 55 woorden dat begint met de eerste zin van bladzijde twaaf uit een willekeurig boek in je boekenkast.
Snoeper
Ik was benieuwd wat het 'speciaals' was dat deze klant zocht. (Uit: Schijnbewegingen - blz. 12 - Floortje Zwigtman) Hij haalde zijn neus op voor de neuzen. Bedankte voor een negerzoen. Zelfs een toverbal vond hij te gewoontjes. "Ik zoek iets spectaculair. Iets waar niemand af kan blijven", zei hij nadenkend. Hij pakte mijn hand en nam mij mee. Een bijzonder tevreden klant.

Wat krijg jij kwijt in 55 woorden? Ik ben nu al benieuwd!



Follow my blog with Bloglovin 

19 juni 2016

Gezegd over schrijven: Hemingway (en ook een beetje Joey Brown)

Write hard and clear about what hurts

"Als ik schrijf, moet ik huilen", las ik deze week op de blog van Joey Brown. Ze heeft het over niet nadenken wanneer je schrijft. Over de woorden er laten uitstromen als honderden wilde rivierstroompjes tegelijk. Over open en bloot durven schrijven. Dat is ook precies wat Hemingway bedoelt (denk ik). Maar daar wringt het schoentje. Vaak.

Ik moet durven. Durven alles loslaten. Lelijke zinnen durven schrijven. En ook lelijke gedachten toelaten. Veel te vaak blijf ik te braaf. Zit er nog een filter op mijn gedachten. Blijft het echte verhaal verborgen.

Ik voel nochtans perfect aan wanneer ik écht schrijf en wanneer niet. Wanneer ik écht schrijf, komen de woorden vanzelf. Verras ik mezelf. Voelen mijn verhalen waar. Toch zit ik  vaak te zoeken naar woorden en dan voelt wat ik schrijf, tja, gezocht.

Echt schrijven lukt me beter wanneer ik met de hand schrijf. Op momenten dat het stil is in huis. En er niet teveel andere gedachten door mijn hoofd dwalen. Je weet wel: boodschappenlijstjes, die ene opdracht op het werk of andere hersenspinsels.

Ik moet kwetsbaar durven zijn. De deur openzetten naar wat leeft in mijn hoofd onder de hinderlijke hersenspinsels en gewoon ... schrijven.



Follow my blog with Bloglovin 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...