En toen liep het helemaal mis met mijn schrijfvoornemens. Ik bouwde nochtans een heleboel schrijfverplichtingen in: een cursus, een maand lang elke dag schrijven voor Nanowrimo, wel 6 verschillende nieuwsbrieven die mij op 6 verschillende momenten moeten aanzetten tot schrijven en, euh, deze blog.
Het probleem zit geloof ik in het woord 'verplichtingen' en in overdrijven, dat ook. Ik wil meer doen dan mogelijk is. Want elke dag twee uur schrijven, dat is niet helemaal haalbaar in mijn wereld. Bijgevolg raak ik gefrustreerd. En blokkeer ik uiteindelijk helemaal.
Hoe los ik dat op? Zo misschien?
- Ik hoef niet elke dag twee uur te schrijven. Ik zou dat wel willen, maar mijn agenda zegt duidelijk 'nee, no way'. In plaats van niet te schrijven omdat twee uur vrijmaken niet lukt, kan ik maar beter elke dag tien minuutjes aan de slag gaan. En dan één keer in de week een paar schrijfuurtjes in de agenda gooien.
- Ik mag af en toe onzin schrijven. Niet elk woord dat ik op papier zet, moet fantastisch zijn. Nee, integendeel, gewoon maar wat rommelen leidt vaak onbewust ook ergens naartoe.
- Ik schrijf ook als ik niet schrijf. Dat mag ik niet vergeten. Schrijven gebeurt niet alleen als ik voor mijn scherm zit. Schrijven doe ik ook als ik vlak voor het slapengaan zomaar ineens een idee heb. Als ik onderweg naar huis even MOET stoppen om een geniale zin neer te schrijven. Of als iemand iets zegt waardoor in mijn hoofd een heel verhaal ontstaat.
Voila, dan ga ik nu even bewust niet schrijven. En wie weet schrijf ik dan plots stiekem wél!
Follow my blog with Bloglovin
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten