Een pakje opendoen is altijd spannend. Zelfs als je weet wat er in zit. Ik wist wat in dit pakje zat en toch weer helemaal niet.
Een week of twee geleden bestelde ik mijn eigenste liefdesbrief. Een literaire liefdesbrief. Gewoon omdat het kon. Omdat ik eindeloos nieuwsgierig was. Omdat het moest. Ik wachtte braaf tot vandaag om hem open te doen.
Ik koos de brief van Lize Spit. De schrijfster die onlangs debuteerde met 'Het smelt' en waar iedereen de mond van vol heeft. Ik ben één van de gelukkigen die haar brief in de brievenbus vond. Blijkbaar beliste ik zo snel dat ik nummertje één heb gekregen. Ergens zijn nog 9 mensen die haar woorden kunnen proeven.
Zoals dat hoort met een echte liefdesbrief, deel ik hem lekker niet. Meneer Katrien mag er een blik op werpen. We zullen dan even in elkaars ogen kijken en begrijpen. Verder is hij helemaal van mij. Of ... weet je wat, omdat het Valentijn is, deel ik met jullie de laatste zin.
Wij vormen een landschap voor elkaar, zijn elkaars bewandelaars. Samen hebben we een doel voor ogen.Geniet ervan. Geniet van valentijn en van elkaar. Ik heb gelukkig nog drie vierde van 'Het smelt' over. Dat zijn, denk ik, nog heel veel mooie zinnen voor ik de laatste zin vind.
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten