In mijn vorige blog had ik het over 'mijn plan'. Een vijfstappenplan dat ervoor moet zorgen dat ik eindelijk een (groter) verhaal afwerk. Bij stap drie schreef ik toen deze zin:
Als ik weinig tijd hebt, geef ik voorrang aan mijn schrijfproject. Altijd!Ik schreef die zin toen al met een klein hartje. Want het betekent dat ik moet kiezen voor mijn verhaal en niet voor mijn blog als het erop aankomt. En dat is jammer. Maar ook goed.
Een blog schrijven is voor mij relatief eenvoudig. Ik heb ideeën genoeg en op een avond (of twee) boks ik makkelijk een post in elkaar. Bloggen geeft ook onmiddellijk voldoenig. Van zodra ik op publiceren klik, lezen jullie mee en volgen er reacties.
Dat is helemaal anders wanneer ik aan een verhaal werk. Dan moet ik zwoegen. Schrijven en herschrijven. In mijn eentje. Zonder te weten waar al dat ploeteren uiteindelijk toe zal leiden.
Daarom heb ik de neiging om vaker te bloggen dan 'echt' te schrijven. Maar dat mag nu niet meer van mezelf. Er is een plan dat ik MOET volgen.
Daarom heb ik de voorbije dagen al mijn schrijfprojecten op een rijtje gezet. Er eentje uitgekozen. Gewerkt. (Stap twee en stap drie dus.)
Dit kan ik al vertellen:
- het wordt een verhaal voor kinderen
- het hoofdpersonage heet Lotta
- het bevat dit fragment: 'Mien speelt geheime spelletjes. Ik mag niet meedoen. Ze heeft eigen spelregels die ik niet begrijp.'
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten