Plannen, ik kan dat niet. Of beter gezegd, het kost mij heel veel moeite. Kalenders, agenda's, schriftjes, elektronische agenda's ... Ik heb nog altijd niet dé manier gevonden om mijn plannen - en bij uitbreiding die van mijn gezin - fatsoenlijk bij te houden.
Ik ben dus de mama die in zeven haasten nog een cadeautje voor een verjaardagsfeestje moet gaan kopen (ja, een half uur voor het feestje). De gastvrouw die vergeet dat er iemand komt eten tot er plots volk voor de deur staat (Chinees iemand?). De blogster die een mooie blogkalender maakt ... om die dan volledig aan haar laars te lappen.
Schrijven vraagt nochtans ook om planning. Momenten plannen, waarop je kan schrijven. Tussen alle andere chaos van het leven door. Een plan van aanpak. Om van een hoopje personages, scènes en een decor een goed lopend verhaal te maken.
Help! Is er dan nog hoop voor deze rampenplanner? Ik denk het wel. Ik werk er in elk geval aan. En wel zo.
- Schop onder mijn kont en vroeger dat bed uit. In plaats van te blijven snoozen tot het allerlaatste moment, denk ik dat het slim is om een pak vroeger op te staan. Of in elk geval een klein beetje. Zo wordt de ochtend wat rustiger. En blijft er hopelijk wat minder chaos in mijn huis en in mijn hoofd achter. En dat betekent: extra ruimte om te schrijven.
- Manlief vragen om onze gedeelde elektronische agenda nieuw leven in te blazen (liefje, bij deze). Zo weet ik beter wat er allemaal op ons afkomt, vermijd ik dubbele boekingen en heb ik hopelijk een beter zicht op de lege gaatjes in de agenda. En dat betekent: extra ruimte om te schrijven.
- Mijn schrijfplan opnieuw oppakken. En systematischer te werk gaan. (Auw, die woorden alleen al doden een deel van het schrijfplezier.) Maar als ik weet waar ik mee bezig ben, moet ik dat niet elke keer opnieuw uitzoeken. En dat betekent: extra ruimte om te schrijven.
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten