8 beginzinnen met een verhaal

Een pakkende beginzin is net zo belangrijk als een goeie openingszin. Je wil een onvergetelijke eerste indruk maken. De lezer verleiden. Nieuwsgierigheid opwekken, zonder je meteen helemaal bloot te geven. Dat maakt het net zo moeilijk ...

Het recept voor een sterk begin? Vertel nog niet te veel, maar nét genoeg.

• mysterieus: Zorg dat achter je woorden al een verhaal zindert. Roep vragen op. Zo geef je de lezer het gevoel dat er iets te beleven valt in je verhaal. Zonder alles weg te geven natuurlijk.
• én herkenbaar: Alle verhalen zijn al eens verteld. We herkennen de verhalende elementen meteen, want ze zitten in onze genen. Daar kan je als schrijver mooi gebruik van maken. Met weinig woorden kan je toch al de contouren van je verhaal schetsen. 

Ik vond enkele eerste zinnen in mijn boekenkast die me deden doorlezen. Natuurlijk hebben veel geweldige boeken een eerste zin die, euh, niet zo geweldig is. En sommige pakkende zinnen maken hun belofte niet helemaal waar. Maar dat geheel terzijde. 

"Toen ik nog een gewone jongen was, heette ik Bert." - Min of meer per ongeluk, Tine Mortier 

"Ik heet Elisabeth, maar niemand heeft me ooit zo genoemd." - Hoe ik nu leef, Meg Rosoff

"We stonden tegenover elkaar, mijn moeder en ik." - Ik kom terug, Adriaan van Dis

"733 dagen nadat mijn moeder is overleden, 45 dagen nadat mijn vader zich heeft laten strikken door een vreemde die hij op internet heeft leren kennen, 30 dagen nadat we vervolgens ineens naar Californië zijn verhuisd, en slechts 7 dagen nadat ik ben begonnen als derdejaars op een splinternieuwe school waar ik helemaal niemand ken, ontvang ik een e-mail." - Vertel me drie dingen, Julie Buxbaum

"In mijn tong jeukten mieren, mijn voeten waren zwaar." - Birk, Jaap Robben

"Het is een warm voorjaar, in de klas bidden ze voor me omdat ik al meer dan 200 dagen van de wereld ben." - Joe Speedboot, Tommy Wieringa

"Toch heb ik niet gedroomd. Op straat betrap ik me er soms op dat ik die zin hardop uitspreek, alsof ik de stem van iemand anders hoor." - Het gras van de nacht, Patrick Modiano

"Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze." - Anna Karenina, Leo Tolstoj

En? Wat is jouw favoriete eerste zin?



Follow my blog with Bloglovin

Schrijf het ... in één ruk

Doorschrijven is iets dat ik al vaker probeerde. Met 750 woorden per dag bijvoorbeeld. Gewoon beginnen schrijven en jezelf verplichten om door te schrijven. Elke gedachte toelaten om zo uiteindelijk jezelf te verrassen. Of starten met een mooie beginzin en dan schrijfmeters maken. Je weet dan wel waar je begint, maar nooit waar je eindigt.

Ook op mijn schrijfcursus gingen we aan de slag met doorschrijven. We schreven een half uur lang, maar het voelde als tien minuten. Een heerlijk gevoel als je zo in een soort van schrijfrush zit. Ik schreef de grootste onzin. Uiteraard. Maar tussen al dat gekrabbel, zat toch nog een mooi verhaal #oftochzoiets. Omdat het lang geleden is, laat ik jullie nog eens meelezen. 

Rood 

De straat is grijs. De lucht ook. Grijs is niks, denk ik, grijs is onzichtbaar en verdriet. Ik wil niet grijs zijn. Ik wil rood en blauw en geel. Maar vooral rood. Op weg naar school stop ik altijd bij de rode hakken in de etalage. Honderddrieëntwintig euro kosten ze. Zoveel heb ik niet. Toch sta ik elke dag even stil voor het blinkende glas. De ronde neuzen van de schoenen glimlachen dan voorzichtig. Zij en ik sluiten een prille vriendschap. Iedere keer weer moet ik de betovering verbreken. Wegkijken van het stralende rood. Terug naar het grijs.
Ik duik dan weg in de sjaal van geel en ruik het zonnige meisje dat alle kleuren van de wereld met zich meenam. Het meisje dat ik alleen nog maar kan voelen in de warmte van de sjaal. Het meisje dat blauw was in haar ogen, geel in haar haren en rood in haar lach. In haar lach die soms té luid was. In haar bloed ook, dat soms traag als stroop over haar armen kroop. Na de lach té vaak het kerven. De pijn.
Rood is niet altijd mooi. Dat weet ik nu. Rood is soms eenzaam en einde. Als in nooit meer. nooit meer hand in hand door de straten. Nooit meer veelbetekenende blikken en de slappe lach. Alleen maar grijs nu. Grijs en stil. Soms schreeuwt mijn telefoon door de stilte. Ze is er weer, denk ik dan heel even. Maar het is nooit meer zij die na de pijn de glimlach in haar stem terugvindt. De glimlach van rode schoenen tussen het grijs.

Follow my blog with Bloglovin

Schrijven is lezen: op zoek naar een leesdoel

Wat wil ik de komende maanden lezen? Dat is de vraag die mij de voorbije dagen bezig heeft gehouden. Voor mijn schrijfcursus moet ik een leesdoel bepalen. Nadenken over boeken die ik wil gaan lezen. Niet alleen omdat ze boeiend lijken, maar vooral ook om er iets uit te leren. Want ja, lezen is schrijven. Dat verkondig ik hier al heel lang. Het verbaast me dus niks dat lezen bij een schrijfcursus hoort.
Gewoon een lijstje maken, dat is niks voor mij. Te simpel. Ik maak er liever een spelletje van. In de vakantie maakte ik voor de meisjes een leesbingo. Voor mezelf heb ik een spelletje Drie op een rij verzonnen. De categorieën heb ik al (die Barbara, dat is trouwens mijn docente). Nu nog inspiratie om elke categorie in te vullen met fijne boeken. Wie helpt?

Hoeveel rijen van drie lees ik bij elkaar?

Follow my blog with Bloglovin

Gelezen op reis

In augustus maakte ik een boekenlijst voor tijdens de vakantie. Er stonden acht boeken op. Ik dacht nooit dat ik op drie weken tijd acht boeken zou kunnen lezen, maar ik heb wel graag een beetje keuze.

Heb ik uiteindelijk veel gelezen op vakantie? Best wel, vind ik. Ik las Onder ons, Vertel me drie dingen en Dit is alles. Twee keer lichte literatuur en één dikke klepper.

Onder ons las ik aan zee. Een verhaal over twee koppels en hun tienerkinderen. Gelukkig was het verhaal nogal simpel. Want alleen op het strand met twee kindjes ... dat betekende veel onderbrekingen. Heel veel onderbrekingen. En eerlijk is eerlijk, soms werd ik daar een beetje kregelig van. Sorry meisjes! Onder ons was een licht tussendoortje. Ideaal voor op het strand of naast het zwembad. Maar niet meer dan dat.

Vertel me drie dingen las ik vlak voor de septemberdrukte opnieuw begon. Het is een Young Adult over verlies en liefde. Het boek begon goed, maar werd daarna al snel voorspelbaar. Met iets té veel clichés over gemene blonde meisjes.

Ook al waren Onder ons en Vertel me drie dingen iets té licht naar mijn smaak, ze vormden het ideale tegenwicht voor de klepper This is all van Aidan Chambers. Daarin heb ik me helemaal kunnen verliezen tijdens onze boomhutvakantie in Frankrijk (vooral naast het zwembad). Het bestaat uit 6 'boeken' waarin hoofdpersonage Cordelia haar verhaal vertelt aan haar ongeboren dochter. Het tweede boek las wat ingewikkeld. In dat boek worden twee parallelle verhaallijnen blad na blad afgewisseld. Ik las het boek op de e-reader waardoor het helemaal een zootje werd, maar ik hield ondertussen al zoveel van Cordelia, dat ik moest doorlezen.

Mijn boeken over Frankrijk? Tja, die zal ik nu moeten lezen. Zo blijf ik misschien toch nog even in vakantiestemming.



Follow my blog with Bloglovin

Krabbelen: 7 manieren om te blijven schrijven

 
Op Pinterest heb ik een mapje 'Krabbelen'. Het is een bonte verzameling schrijftips. Dingen waarvan ik denk: 'Interessant, moet ik later eens lezen.' Maar je raadt het al, later komt nooit. De oplossing is gelukkig niet ver weg. Ze ligt zelfs hier, op mijn blog. In een nieuwe reeks waarin ik af een toe één van mijn 'pins' onder de loep neem. Easy!

Deze keer eentje met tips om te blijven schrijven (ook als het niet goed lukt): Seven writing hacks van The write practice.

#1 Stel doelen: Natuurlijk schrijf je niet gewoon 'Schrijf een boek' op je to do-lijstje. Bedenk een realistisch schrijfdoel, zoals bijvoorbeeld 1.000 woorden per dag.
Moet lukken, alleen zijn er tegenwoordig dagen dat ik nog geen tien minuutjes tijd voor mezelf heb. Zoals de rest van deze week bijvoorbeeld. Een week met twee oudercontacten, een avondles en een doktersafspraak. Goed gevuld, dus.

#2 Prioriteiten: Beslis wat belangrijk is om eerst te doen. En nee, dat is hoogstwaarschijnlijk niet die schattige kattenfoto op Instagram posten.

Moeilijker, ik laat me makkelijke afleiden door alles wat er op social media gebeurt. Ik denk dat ik gewoon moet schrijven zonder wifi. Korte pijn. 

#3 Denk aan je doel: Als je helemaal vastzit en schrijven lijkt plots het vreselijkste dat je ooit gedaan hebt, denk dan aan je uiteindelijke doel. Dat boek met jouw naam op bijvoorbeeld.

Ja, ik geef toe, die droom is er. Meestal maak ik mezelf wijs dat ik niet iemand ben die dat kan: een boek schrijven. Maar zo lukt het natuurlijk nooit. Dus vanaf vandaag zeg ik elke dag tegen mezelf in de spiegel: 'Hé, jij daar, ooit schrijf jij een boek!'

#4 Zet je koptelefoon op: kies een soundtrack voor je vehaal en luister steeds naar dezelfde muziek om in de juiste schrijfstemming te komen.

Hmmm, niet echt iets voor mij. Ik schrijf het liefst in stilte. Zonder enige afleiding. Maar misschien moet ik het eens een kans geven. 

#5 Beloon jezelf: deel je doel voor de dag in stukken en beloon jezelf na elk afgewerkt stukje. Met een hapje, een beetje frisse lucht, een dutje, ...

Jaaaa, beloningen, dat is wel helemaal iets voor mij. Naar een doel toewerken wordt écht makkelijker als er iets tegenover staat. Op dat vlak ben ik net als mijn meisjes, vrees ik. 

#6 Onthoud dat je maar een mens bent: er zullen dagen zijn dat het niet lukt. Dagen waarop je niet het geplande aantal woorden op papier krijgt. Geef jezelf dan de toestemming om te falen. Zoals elk mens weleens doet.

Een lastige. Bij mij is het altijd het één of het ander. Ofwel heb ik een fase waarin ik perfect wil zijn en mezelf geen millimetertje ruimte laat om fouten te maken. Ofwel ben ik aan het slabakken en ben ik te lief voor mezelf (en word ik L.U.I).

#7 Blijf weg van social media: het is niet alleen de grootste afleiding die er is, je moet ook met je beide voeten in het echte leven staan. Ver weg van je computer. Hoe meer je leeft, hoe meer je schrijft.

Leven? Dat is geen probleem. Tussen de bedrijven door ook schrijven ... dat is wat anders.

Ik ga zeker eens aan de slag met tip 4. De rest lijkt me allemaal een beetje evident, toch? Met welke tip(s) kan jij aan de slag?



Follow my blog with Bloglovin

Terug naar school, ook voor mij

Groot meisje en klein meisje zijn begonnen aan een heel nieuw schooljaar. In het vierde en het tweede leerjaar. De boeken zijn gekaft en het eerste huiswerk is al gemaakt. Het enthouiasme is groot. Nu nog wel.

Dit jaar mag ook ik mijn schooltas van onder het stof halen. Want, ja, ik heb het gedaan. Ik heb me ingeschreven voor een schrijfcursus. Vanaf volgende week start ik met het Basisjaar Literair Schrijven bij Creatief schrijven. Net als vroeger kijk ik met klamme handjes uit naar de eerste schooldag. Zal de meester tof zijn? Krijg ik coole vriendjes? Ga ik wel nieuwe dingen leren?

Dat ik veel huiswerk ga krijgen, staat vast. Daarom zal ik de komende weken wat minder bloggen en wat meer stilletjes schrijven. Ik beloof plechtig dat je elke maandag zeker nog een blogpost mag verwachten. Misschien wat vaker, maar misschien ook niet. En de antwoorden op de vragen hierboven krijg je natuurlijk ook!

  

Follow my blog with Bloglovin

Schrijven is spelen: pak je pen op

 
Ik blijf altijd een beetje een klein meisje. En ja, ik kan al eens plezier beleven aan een spelletje. Daarom vind ik de schrijfoefeningen op Schrijflust van Yoeke Nagel zo leuk. Je kiest uit een reeks gekleurde pennetjes en je wordt verrast met een willekeurige, korte schrijfoefening. Ik klikte drie keer.

... --- ...
Ze gaat en denkt. Waarom? Ze vertraagt. Aan de ingang van het park ziet ze hem al staan. Ze wil zich omdraaien en wegrennen, maar hij kijkt recht in haar ogen. Er speelt een glimlach om zijn lippen. Boosaardig. Denkt ze. Ze gaat.

Blufscrabble
rumineren (rumineerde, heeft gerumineerd)
1. doelloos spullen verplaatsen, meestal zonder dat men het beseft
Nadenkend rumineerde ze alle pennen op haar bureau.

Camerawerk
Ze pulkte aan het losse velletje naast haar vingernagel. Met de telefoon tussen haar oor en schouder geklemd luisterde ze naar de beltoon. Na zeventien dagen durfde ze Lisa eindelijk te bellen om te praten over wat er nu precies tussen hen was gebeurd die avond.

Klik jij ook eens? Ik ben sowieso nieuwsgierig naar het resultaat van je schrijfoefening. Je mag hier dus altijd achterlaten wat je ervan gemaakt hebt.

Follow my blog with Bloglovin