Ok, ik was zo overtuigd dat ik liever geen plannen maakte. Dat ik spontaan in het avontuur zou duiken. Dat het verhaal mij wel zou overkomen.
Toen begon ik na te denken over de omvang van wat ik wil proberen doen in november: 50.000 woorden schrijven. Vijftigduizend! En ik deed het zo een beetje in mijn broek. Waar haal ik in godsnaam vijftigduizend woorden vandaan als ik zomaar in het diepe spring? Wat als de woorden niet komen?
Ik ging op zoek naar een beetje houvast. Maakte een Pinterest-bord met tips en tricks voor Nanowrimo. Begon spontaan te plannen. Ja, ik. Echt!
Wat mij vooral nodig leek, was toch een soort van plot. Een geraamte voor mijn schrijfsels. Ik stuitte op de 'One page plot formula'. Een pagina, dat leek me nog net te doen. Ik heb immers geen maanden meer om mijn verhaal voor te bereiden. Eerder dagen.
Ik goot de formule in een reeks gekleurde memoblaadjes. Et voila, er ligt letterlijk een plot op de eettafel. Wat een geruststelling! Ik durf niet te beloven dat ik mijn mooie plan nu ook op de voet ga volgen. Maar het ligt er. Het is het begin van iets. Iets voelt zoveel beter dan niets.
Nanoprep in 3 stappen:
- Weet wat je wil schrijven: een piepklein beetje tegen jullie advies in kies ik voor het verhaal van Merel. Op de een of andere manier houdt dat mij momenteel het meest bezig.
- Maak een plot: het hoeft niet uitgebreid te zijn, een pagina kan al volstaan.
- Ken je personages: ok, ik weet wat mij nog te doen staat deze week ...
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten